Żarty z włócznią

To znaczy, ma to sens.

Dziury rycerz

Miał jeszcze dwa punkty.

ale złamałem włócznię, więc nie miało to sensu.

Bardzo bolesna była włócznia.

ledwo rozumieją, o co ci chodzi.

Zostałem wkurzony.

Nie możesz rzucać Lance.

Oj, odłóż włócznię, kolego!

Nie było to zbyt produktywne, ale przynajmniej wyraziłem swoje zdanie.

Przepuszcza go przez Wash

Włócznia rzeczywiście ma sens

Mówią, że to kolejna moja włócznia Kahna. Widzę teorie.

To ostatni raz, kiedy proszę Jossa Whedona, żeby mi to wyprał.

Nigdy nie poluj na bizony z tępą włócznią, to nie ma sensu.

Mężczyzna pomyślał sobie: „Mam przerąbane!” Ku jego zdziwieniu jasne światło spłynęło z nieba, a głęboki głos powiedział do niego: „Jeszcze nie, mój synu, słuchaj bardzo uważnie: musisz tylko podbiec do wodza plemienia, kopnąć go w orzechy i zabrać mu włócznię. Gdy tylko weźmiesz jego włócznię, zabij nią jego jedynego syna”. Nie zastanawiając się dwa razy, mężczyzna zrobił, co mu kazano. Kiedy wbił włócznię w serce młodego kanibala, jasne światło pojawiło się ponownie i głęboki głos powiedział do niego: „Masz przerąbane”.

Wróciłem w następnym tygodniu i zobaczyłem ten sam posąg, ale włócznia zniknęła.

Pomyślałem, że może ktoś został ranny i włócznia została zdjęta, ale szczerze mówiąc, nie wiem.

To tylko jedna z moich teorii o włóczni Khana, którą widzę.

Ukrywając się na szczycie drzewa przy ruchliwym szlaku, ojciec i syn oceniają potencjalne posiłki. Syn zawsze chętnie skakał, gdy ktoś przechodził obok, ale zawsze cierpliwy ojciec go powstrzymywał z różnych powodów: zbyt duża liczba osób w grupie. Zbyt mocny cel. Zbyt ryzykowne itp.

Wreszcie szczupła, wątła starsza pani przeszła samotnie, chwiejąc się na lasce, gotowa do zbierania. Podekscytowany pierwszym udanym polowaniem syn był gotowy rzucić włócznią, gdy tata go zatrzymał.

„Cierpliwości, synu. Spójrz na nią. Wszystkie ścięgna i kości. Nie będzie z tego posiłku ani dla nas, ani dla twojej matki.”, Powiedział ojciec, ledwo podnosząc wzrok ze swojej grzędy.

Niedługo potem pojawiła się samotna, pulchna kobieta, ledwo będąca w stanie utrzymać swój ciężar.

„A co z tym tatą! Karmiłaby nas tygodniami!” Zaćwierkał młody kanibal, przygotowując włócznię. Ale znowu ojciec go powstrzymał.

„Nie synu, tłuszcze od niej byłyby dla nas za niezdrowe. Gdybyśmy ją zjedli, umarlibyśmy” – wyjaśnił tata.

W końcu pojawia się oszałamiająca młoda dama, maszerująca szlakiem. Ojciec wyprostował swoją postawę, oczy się rozjaśniły. Syn wyczuwając gotowość ojca, machnął włócznią i powiedział:

„W porządku, tato! Jest idealna. Ani za chuda, ani za gruba. Zjedzmy ją!”

Ale znowu tata go powstrzymał.

„Nie! Pojmiemy ją żywcem. Zamiast tego zjadamy twoją mamę!”

Żołnierze pojmali go i kupili przed Cezarem.

– Czy żałujesz swojej okropnej zbrodni? – zapytał Cezar.

Rzymianin uśmiechnął się i pokręcił głową. Wyglądał na bardzo szczęśliwego.

Cezar był zszokowany. Powiedział strażnikom

„Popełnienie takiego czynu jest wystarczająco złe, ale cieszyć się z tego? Za karę trzymaj go w łańcuchach i codziennie każ mu walczyć z uzbrojonymi przeciwnikami, używając jedynie minimalnej ilości broni! Zgłoś się do mnie za tydzień, zobaczymy, czy nadal się uśmiecha”.

Strażnicy wyciągnęli mężczyznę. Nadal się uśmiechał. Zgodnie z rozkazem każdego dnia zmuszali jeńców do walki. Pierwszego dnia, uzbrojony jedynie w sieć i kij, walczył z przeciwnikiem włócznią. Następnego dnia, za pomocą jedynie małej liny, stoczył walkę z dwoma szermierzami. I tak dalej, był zmuszony walczyć każdego dnia.

Pod koniec tygodnia więzień był w naprawdę opłakanym stanie. Ledwo mógł mrugnąć, nie mówiąc już o uśmiechu.

Przywódca straży przybył do Cezara. „Och, Cezarze, przyszedłem zdać raport o więźniu. Kazaliśmy mu codziennie walczyć, używając najbardziej podstawowej broni, jak, hm, wiesz, jak to nazwać?”

„Gladiator?” powiedział Cezar.

Strażnik zachichotał. – Nie, właściwie tego żałuje.

Jeden ma włócznię, drugi granat ręczny, a ostatni bombę. Pierwszy człowiek wyrzuca włócznię z samolotu, a następnie spada na spadochronach tam, gdzie wylądowała. Po wylądowaniu znajduje płaczące dziecko i mówi: „Dziecko, dlaczego płaczesz?” I przez łzy dzieciak mówi: „Włócznia spadła z nieba i zabiła mojego psa!”

Drugi mężczyzna upuszcza granat i spada na spadochronach do miejsca, w którym eksplodował na ziemi. Po wylądowaniu znajduje płaczące dziecko i mówi: „Dziecko, dlaczego płaczesz?” A dzieciak mówi: „Coś spadło z nieba i wysadziło mojego kota!”

Trzeci facet zrzuca bombę. Potem zeskakuje na spadochronie do miejsca, gdzie wybuchł, znajduje śmiejącego się dzieciaka i mówi: „Dziecko, dlaczego się śmiejesz?” A dzieciak mówi: „Pierdnąłem i dom mojego sąsiada wysadził się w powietrze!”

Mężczyzna był na wakacjach w głębi Luizjany, gdzie próbował kupić buty z aligatora. Jednak nie był przygotowany na płacenie wysokich cen i po tym, jak nie udało mu się wynegocjować ze sprzedawcą rozsądnego poziomu ceny, w końcu krzyknął: „Nie mam nic przeciwko twoim butom, stary, pójdę i zabiję własnego „kroka!”, na co sprzedawca odpowiedział: „Z całą pewnością uważaj tylko na tych dwóch „starych chłopców”, którzy robią to samo!”.

Zatem człowiek ten wyszedł na Bayou i po chwili ujrzał dwóch mężczyzn z włóczniami, stojących nieruchomo w wodzie. „To muszą być ci „starzy chłopcy” – pomyślał. Właśnie w tym momencie zauważył aligatora poruszającego się w wodzie w stronę jednego z nich. Facet stał zupełnie biernie, nawet gdy aligator podchodził coraz bliżej. Gdy bestia już miała go połknąć, uderzył włócznią i mocował się z aligatorem na plażę, gdzie kilku już leżących razem, obaj goście rzucili aligatora na grzbiet, na co jeden z nich krzyknął: „Cholera! Ten też nie ma butów!”.

Udałem się więc do odosobnionego plemienia w Amazonii, a ich wojownicy wcale nie chcieli mnie widzieć.

Jeden podbiegł do mnie z włócznią i powiedział: „Zabiję cię, jeśli nie odejdziesz”.

Ale nie poddałem się, chwyciłem włócznię i powiedziałem mu, że „przemoc nigdy nie jest rozwiązaniem”.

Spojrzał na mnie i nieśmiało przyznał: „OK, punkt przyjęty”.

Zakonnica z włócznią wbitą w głowę.

Kiedy nadjeżdża pociąg, 3 włócznie szparagów idą po torach kolejowych. Pierwsze szparagi mówią: „Obejrzyj!”

Następnie pokonuje tory, unikając i przemykając między kołami, dzięki czemu może przejść na drugą stronę.

Drugie szparagi mówią: „Mam to!” i zaczyna robić uniki, przemykać po torze i między kołami, dopiero w ostatniej sekundzie zostaje odepchnięta, pozostawiając ją z siniakiem na plecach.

Ostatnie szparagi podchodzą do torów i podskakują, a BAM zostaje uderzony spodem pociągu, prosto w koronę, łamiąc łodygę i wyrzucając go w powietrze. Przybiega jego dwóch przyjaciół, zbierają go najlepiej jak potrafią i pędzą do najbliższego szpitala.

Po wyczerpującej, 12-godzinnej operacji, do poczekalni przychodzi główny chirurg, aby zaktualizować włócznie szparagów.

„No cóż, mam dobrą i złą wiadomość”. powiedział.

„Dobra wiadomość jest taka, że ​​twój przyjaciel przeżyje”.

„Zła wiadomość jest taka, że ​​do końca życia będzie warzywem”.

Pewnego wieczoru indiański wódz zasiadł do obiadu ze swoją żoną i trzema synami. Najmłodszy syn zapytał tatę, jak ma na imię, ponieważ jego przyjaciel, Ostra Włócznia, powiedział mu, że jego imię pochodzi od tego, z czego znany jest jego tata – ostrzenia włóczni dla mieszkańców wioski. Wódz spojrzał na syna i powiedział mu, co następuje: „Synu, tej nocy, gdy twoja matka i ja zdecydowaliśmy się na trzecie dziecko, byliśmy w lesie. Kiedy zakończyliśmy czynności wymagane do posiadania kolejnego dziecka, zobaczyliśmy silnego bawoła biegnącego przed resztą. Zdecydowaliśmy wtedy, że nasze dziecko będzie miało na imię Running Buffalo. Tak też zostałeś nazwany. „

To podekscytowało dziecko, a także średniego syna, który również postanowił zapytać. Zapytał ojca, jak ma na imię. Wódz przemówił: „Spadająca Gwiazda, jesteś całkiem wspaniałą historią. W noc, w którą stworzyliśmy cię z mamą, po letnim niebie przeleciała jasnoczerwona spadająca gwiazda. Już wtedy wiedzieliśmy, że otrzymasz imię Spadająca Gwiazda. ”

Średni syn przechwalał się dumnie, że ma wspaniałą historię na swoje imię. Następnie najstarszy syn spojrzał na ojca. Zanim zdążył zapytać szefa, ten przemówił: „Słuchaj, pęknięta guma…”

Jak Reavery czyszczą swoje włócznie?

Przepuścili ich przez Wash.

Przepraszam.

Potrząśnij włócznią!

Kapłan/cokolwiek uczył plemię bycia cywilizowanym. Uczył ich wszelkich manier i etykiety. W końcu zdecydował się uczyć ich angielskiego.

Wziął sołtysa i spacerował po lesie.

Wskazał na drzewo i powiedział „drzewo”. Starszy skinął głową, a kapłan był zadowolony, że zrozumiał.

Poszedł dalej, wskazał i powiedział „kwiat”. Starszy skinął głową.

Co więcej, natknął się na parę, która robiła coś bardzo… hm… „ciężkiego i gorącego”.

Ksiądz zarumieniony odwrócił się i powiedział, że to się nazywa „jazda na rowerze”.

Starszy wyciągnął włócznię, rzucił nią i zabił mężczyznę z pary.

Ksiądz był zszokowany.

BOŻEŻ TY MÓJ!

Dlaczego to zrobiłeś? Spędziłem lata ucząc cię, jak być cywilizowanym i wszyscy radziliście sobie tak dobrze, dlaczego zabiłeś tego człowieka?

Starszy powiedział po prostu:

„Jeżdżę na rowerze”.

Szekspir

Przepuszczają je przez pranie 🙁

Britanny Spears.

Sprzedawca wrzuca koszernego hot doga z wołowiną do bułki pokrytej nasionami i posypuje go żółtą musztardą, posiekaną białą cebulą, włócznią ogórkową, plasterkami pomidora, przyprawą, ostrą papryką, solą selerową i czarnym pieprzem.

Mnich wręcza banknot 100 dolarów i bierze hot doga. Sprzedawca bierze notatkę i uśmiecha się. „Miłego dnia!”.

Mnich jest zdezorientowany. „Przepraszam, a co z moją zmianą?”

Sprzedawca odpowiada z ukłonem: „Zmiana przychodzi tylko od wewnątrz”.

I to były dni bez jedzenia. Próbowali pułapek, próbowali łowić włóczniami. Nadal nic. Każdej nocy, rozpalając ognisko, ostrożnie gotują rośliny, ale w ciągu kilku godzin zaczynają chorować. W końcu jeden z chłopaków mówi: „spróbujmy zjeść drewno”. Zaczyna łamać kawałki gałęzi, ale tuż przed ich gotowaniem jego przyjaciel woła: „STOP!”

„To patelnia z powłoką nieprzywierającą”

Obaj przebili smoka włócznią.

Wstrząśnij włócznią

Och, ironia

.. kiedy tam dotrą, święty Piotr mówi im, że może pozwolić im na reinkarnację w dowolnej postaci przez 6 miesięcy. Pierwsza zakonnica podchodzi i mówi: „Chcę być młodą i piękną Brittany Spears” ((pstryknięcie)) zniknęła… druga podchodzi i mówi „Chcę być Janet Jackson z płucami ze stali” ((pstryk)) zniknęła… trzecia zakonnica to stara Włoszka i mówi „ *Chcę być pippilinni z Alaski*” „Przepraszam, siostro, kim?” „*Alaska pippilinni*” „Przepraszam, siostro, proszę, pokaż mi kto” trzecia zakonnica trzyma gazetę z tytułem „RURORURU ALASKA UKŁADANA PRZEZ 500 MĘŻCZYZN W 6 MIESIĘCY”

wiesz. Bretanii Spears?

Postanawiają zamówić grę/wystawę w stylu zręcznościowym, podczas której odwiedzający będą mogli podnieść fizyczną broń na każdym stanowisku z owocami i uderzyć nią w wyznaczony owoc. Po tym jak trafili w owoc, komputer wyświetlał ich wynik i odtwarzał melodię gratulacyjną, jeśli przekroczyli określony wynik.

Wszystko idzie gładko, a Fruit Ninja wynajmuje ogromną przestrzeń na świeżym powietrzu, aby pomieścić wszystkie te różne stacje w dniu wydarzenia. Najpopularniejszym z nich jest Katana Strawberry, na który szacowany czas oczekiwania wynosi 2 godziny. Następnie plasują się Tonfa Watermelon i Spear Apple, z czasem oczekiwania wynoszącym odpowiednio 1 godzinę i 30 minut.

Ogólnie rzecz biorąc, wszystkie stacje radzą sobie bardzo dobrze, ale jest jedna, na której zgromadzony tłum wydaje się być bardziej zdezorientowany niż cokolwiek innego. To zielony owoc, ale nie widać w nim fizycznej broni. W tłumie krążą spekulacje, począwszy od teorii „to nie jest jedna ze stacji”, a skończywszy na „ktoś musiał ukraść broń”.

Jednak jednej z osób w tłumie udaje się zatrzymać pracownika Fruit Ninja i zapytać go, co się dzieje.

Pracownik rzuca jedno spojrzenie na stację i wzdycha: „Od początku im mówiłem, że powinniśmy porzucić ten pomysł lub postawić znaki, bo ludzie będą się dziwić brakowi broni”.

Kontynuuje: „Tak, to naprawdę kiepskie Punch Lime”.

Kochanie, jeszcze raz

Osoba 2: Kto tam jest?

Osoba 1: Britney Spears

Osoba 2: Britney Spears kto?

Osoba 1: Puk, puk

Osoba 2: Kto tam jest?

Osoba 1: Ups, znowu to zrobiłem!

Uderzył dziecko jeszcze raz

„Nie jestem chłopcem, jeszcze nie kobietą”

„Ups, znowu audyt”

Ale ups, znowu to zrobiłem.

Jednak w ostatniej chwili odwołała spotkanie.

I nie bez powodu; to chwytliwa piosenka