Vietnam-grappen

Een groep Amerikaanse soldaten marcheerde over een veld. Een van de jongens zegt tegen zijn vriend: “Hé, zie je waar we zijn?” Hij kijkt om zich heen en realiseert zich dat ze door een enorm veld met marihuana lopen. De soldaten begonnen planten af ​​te breken en ze in hun kleding en helmen te stoppen, zoveel als ze maar konden. Dan komt hun commandant langs, ziet wat de mannen aan het doen zijn en roept: “Eindelijk!!! Het werd tijd dat jullie naar mij gingen luisteren over camouflage!”

———————————————

———————————————

Dit komt uit de Vietnam-documentaire ‘Brothers in War’. Na al deze tragische verhalen wilde een dierenarts laten zien dat het niet allemaal erg was, dus vertelde hij dit verhaal. Voor degenen die het niet snappen: het is gebruikelijk dat soldaten lokaal gebladerte afbreken en aan hun uniform bevestigen, zodat ze opgaan in verschillende omgevingen. Kennelijk herkende de CO niet wat voor soort plant het was. (Niets maakt een grap zo grappig als het moeten uitleggen!)

Een Amerikaan en een Vietcong-generaal bespraken wie er zou hebben gewonnen als de oorlog was voortgezet. Omdat ze het er niet mee eens konden worden, besloten ze een wedstrijd te houden tussen het Amerikaanse leger, de Groene Baretten en de Vietcong.

De competitie was eenvoudig: degene die het snelste een konijn in de jungle kon vangen, werd tot winnaar uitgeroepen.

Het Amerikaanse leger ging als eerste naar binnen, en ruim een ​​week lang was het enige wat uit de jungle te horen was het geluid van machinegeweren en mortiervuur. Uiteindelijk kwamen ze naar buiten en gaven ze hun nederlaag toe.

De volgende waren de Groene Baretten, ze brachten meer dan een jaar in de jungle door met het leggen van struikelkabels en bewakingscamera’s. Maar ook zij konden niet zien hoe een konijn er een zou vangen.

Uiteindelijk ging de Vietcong naar binnen, de Amerikanen spotten met de bende en dachten: als we geen konijn konden vangen, hadden deze jongens geen hoop meer in de hel.

Ongeveer een uur later komt de Vietcong uit de jungle tevoorschijn met een vliegende eekhoorn bij de oren en roept zichzelf uit tot winnaar. De Amerikanen zeggen verward: “maar dat is geen konijn!”

De Vietcong zette een pistool tegen de kop van de eekhoorn en hij begon te schreeuwen: “Ik ben een konijn, ik ben een konijn!”

Het is echt Hanoi-ing

Overal was ‘Phuc’ dit en ‘Phuc’ dat.

Ze was echt huiverig.

”Je was er niet!!!!!!!!”

Kijk maar eens hoeveel Vietnam-dierenartsen er zijn!

Ze gaan in de rij staan ​​voor een nachtclub en maken een praatje met de uitsmijter.

‘Dus waar komen jullie vandaan, jongens?’

Eén van de vrienden antwoordt

“Nou, ik kom uit Singapore, maar mijn vrienden zijn allemaal op zakenreis. Kwok en Hung komen uit Maleisië, Minh komt uit Vietnam, Liu komt uit Taiwan, Giat komt uit Laos, Acharya komt uit Cambodja en Arif komt uit Indonesië.”

De uitsmijter trekt een grimas en zegt

‘Kijk, het spijt me jongens. Jullie zijn allemaal goed gekleed en lijken geen onruststokers. Maar ik ben bang dat ik jullie niet binnen kan laten als je geen Thai hebt.’

Nieuwe huurder Dan

en hij zou gewoon met zijn vinger moeten wijzen en roepen: “BANGITY! BANGITY! BANG!”

Hij is op patrouille, hij ziet vijandige soldaten en wijst met zijn vinger.

“BANGITEIT! BANGITEIT! BANG!”

Tot zijn verbazing vallen de vijandelijke soldaten dood op de grond. Hij vervolgt zijn weg en doodt steeds meer VC.

Maar dan ziet hij een vijandelijke soldaat standvastig naar hem toe lopen, en het “BANGITY! BANGITY! BANG!” werkt niet. Hij probeert het opnieuw: “BANGITY! BANGITY! BANG!” maar de VC blijft maar komen. De VC botst tegen hem aan, slaat onze held neer, stapt op zijn buik en gezicht terwijl hij de verte in loopt en zegt “TANKETY TANKETY TANK!”

Een man ziet man en vrouw lopen, de man zit voorop met een fiets en achter hem komt de vrouw met karren met al hun bezittingen.

De man vraagt ​​aan de echtgenoot: waarom op deze manier.

De man antwoordt: “traditie”

De volgende dag ziet de man dit echtpaar weer over de weg lopen. Maar deze keer loopt de man achter de vrouw

De man vraagt: “Wat is er met de traditie gebeurd?”

“Landmijnen”, antwoordt de echtgenoot

Maak je geen zorgen, hij zal het je vertellen.

Zijn vader sloeg hem op de rug en vertelde hem dat hij een zeer gelukkige zoon was.

Doe geen moeite. Het is behoorlijk Laos-achtig.

…je weet niet wat vriend is en wat pho is

Trump zou een Twitter-oorlog nooit ontwijken.

Wij gaan volgend jaar ergens anders op vakantie.

Eén boer raakte zo van streek dat hij de plaatselijke huurmoordenaar inhuurde om de koe te bevrijden. Het dorp was zo arm dat de huurmoordenaar geen wapens had, dus doodde de koe door erop te slaan met een porseleinen figuur.

De politie zei dat dit het eerste geval was dat ze ooit zagen van een Knick Knack Paddy Whack.

‘Je hebt beide benen, Frank’

“Zoals ik al zei, ik heb geen been verloren in Vietnam.”

-Mitch Hedberg (die show uit de jaren 70)

Zoon: Maar papa, je zei ook dat je maar een scheepsbouwer was

Papa: Ik heb nooit gezegd dat ik een goede was

Ze waren in Canada

Napalm

Ik was in een slecht humeur toen ik erachter kwam dat mijn advocaat meer geld wilde. Terwijl ik over straat liep, klaagde mijn vriendin over alle muggenbeten die ze kreeg en dat ik er geen kreeg.

Ik draaide me om, keek haar aan en antwoordde: “Ze kunnen geen bloed zuigen. Mijn advocaat heeft het allemaal al meegenomen.”

Waargebeurd verhaal. 🙂

Agent Oranje

Het kwam allemaal omdat als hun sergeant zou roepen: ‘Ga naar beneden’, ze allemaal zouden beginnen te dansen.

Ik zei: ‘Ik ben het niet’

Op zijn allereerste dag in het ziekenhuis ziet de dokter een jong meisje in de postoperatieve ruimte. Ze huilt en in paniek zegt ze tegen hem: “Dokter, ik voel mijn benen niet!”

Hij kijkt neer op het jonge meisje en zegt op zijn beste manier aan het bed tegen haar: ‘Dat komt omdat de doktoren je armen moesten amputeren.’

Mama MIA!

Trump ontweek de oorlog in Vietnam.

Omdat de bomen voor zichzelf kunnen spreken

Hij zou hebben gevochten in de Slag om Hamberder Hill

Het is een pho pas.

Omdat Charlie niet dienstbaar is.

Hij was plichtsgetrouw.

Bushkamperen

Een man loopt een pub binnen en vraagt ​​om een ​​pint Guinness, maar het barpersoneel zegt: “Ik kan je geen pint Guinness geven, de vleermuizen zullen je pakken”.

Hierdoor verward, loopt hij een paar deuren verderop naar een andere pub en tot zijn verbazing wordt hem hetzelfde verteld;

“Ik kan je geen pint Guinness geven, de vleermuizen zullen je pakken”.

Vervolgens gaat hij naar elke pub en drankgelegenheid die hij tegenkomt, waarbij hij keer op keer dezelfde mantra te horen krijgt;

“Ik kan je geen pint Guinness geven, de vleermuizen zullen je pakken”.

Vervolgens reist hij zonder enige vooruitgang door het hele land. Hij is vastbesloten zijn schuimende zwarte stout te drinken als dit het einde van hem is.

Hij reist twee jaar de wereld rond, maar elke plaats zegt hetzelfde

“Ik kan je geen pint Guinness geven, de vleermuizen zullen je pakken”.

Totdat hij op een dag, wanneer hij een enorme baard heeft en een hongerige en vastberaden houding hem heeft overgenomen, een plekje aan het water in Vietnam vindt. Hij is er zeker van dat dit de laatste stop is; het is nu of nooit. Hij vraagt ​​voor de laatste keer om het Guinness en tot zijn overweldigende verrassing en vreugde; het begint te gieten.

Net terwijl hij wacht tot het tot rust komt, kijkt hij terug op zijn lange reis en voelt hij zich compleet. Deze pint zal zoeter smaken dan alles wat hij ooit nog zal consumeren.

Hij brengt de pint naar zijn lippen… en dan hebben de vleermuizen hem te pakken.

Ik denk dat het voor hen een Nguyen Nguyen-situatie is

Blijkt dat gewapende overvallen daar ook illegaal zijn.

Hete flashbacks

Je zou het niet weten, man, je was er niet!

Mijnenveger.

Ik krijg nog steeds spatwater

Grapje

In eerste instantie had ik gelezen dat het zich in Vietnam zou afspelen, maar toen besefte ik dat het een Thaise Po was.

Kapitein Vietnam

Ik kom uit een lijn van doorgewinterde veteranen.

Ze noemen het de Maya Lin-schede.

Het werd te duur en ze verklaarden gewoon dat het voorbij was.

De lerares gaf haar klas een opdracht. Ze moesten hun ouders zover krijgen dat ze hen een verhaal vertelden met een moraal aan het einde. De volgende dag kwamen de kinderen terug en vertelden hun verhalen.

Cathy begon: ‘Mijn vader is een boer en we brachten onze eieren in een mand naar de markt toen we een hobbel in de weg tegenkwamen en alle eieren vlogen in het rond en braken en maakten een puinhoop.’

“En wat is de moraal van het verhaal?” vroeg de leraar.

“Leg niet al je eieren in één mandje.”

‘Heel goed,’ zei de leraar. “Nu Lucy?”

“We fokken kippen voor de vleesmarkt. We hadden een keer een dozijn eieren, maar toen ze uitkwamen kregen we maar tien levende kuikens,” legde Lucy uit.

‘En wat is de moraal van uw verhaal?’ vroeg de leraar.

‘Tel je kippen pas als ze zijn uitgekomen.’

“Dat was een mooi verhaal Lucy. Johnny, heb jij een verhaal te delen?”

“Ja, mevrouw, mijn vader vertelde me dit verhaal over mijn oom Bob. Oom Bob was piloot in Vietnam en zijn vliegtuig werd geraakt. Hij moest een sprong maken boven vijandelijk gebied en het enige wat hij had was een fles whisky, een machinegeweer en een kapmes. Hij dronk de whisky onderweg naar beneden, zodat hij niet zou breken als hij neerstortte. Hij kwam midden tussen honderd vijandelijke troepen neer. Hij doodde zeventig van hen met het machinegeweer totdat hij geen kogels meer had. Daarna doodde hij nog twintig met de kapmes tot het mes brak en doodde toen de laatste tien met zijn blote handen.

‘Mijn hemel,’ zei de geschokte leraar, ‘wat voor moraal heeft je vader je verteld over dat vreselijke verhaal?’

‘Knoei niet met oom Bob als hij gedronken heeft.’