Speer grappen

Ik bedoel, het heeft een punt.

Een ridder met gaten

Er waren nog twee punten.

maar ik brak mijn speer, dus het had geen zin.

Een zeer pijnlijke ex-speer-ience.

ze kunnen je punt nauwelijks zien.

Ik werd genaaid.

Je kunt geen lans gooien.

Whoa, leg de speer neer, vriend!

Het was niet erg productief, maar ik heb tenminste mijn punt duidelijk gemaakt.

Hij laat het door de Wash lopen

De speer heeft eigenlijk een punt

Ze zeggen dat het gewoon weer een van mijn Kahn-speeren is. Ik zie theorieën.

Dat is de laatste keer dat ik Joss Whedon vraag om het voor mij te wassen.

Ga nooit op buffels jagen met een botte speer, dat heeft geen zin.

De man dacht bij zichzelf: “Ik ben zo genaaid!” Tot zijn verbazing kwam er een helder licht uit de hemel en zei een diepe stem tegen hem: ‘Nog niet mijn zoon, luister heel goed: wat je moet doen is: naar het hoofd van de stam rennen, hem in zijn noten trappen en zijn speer pakken. Zodra je zijn speer pakt, dood je zijn enige zoon ermee.’ Zonder er twee keer over na te denken deed de man wat hem werd opgedragen. Terwijl hij de speer door het hart van de jonge kannibaal stak, verscheen het heldere licht opnieuw en de diepe stem zei tegen hem: ‘Nu ben je genaaid.’

Ik kwam de week daarop terug en zag hetzelfde beeld, maar de speer was verdwenen.

Ik dacht dat er misschien iemand gewond was geraakt en dat de speer was neergehaald, maar eerlijk gezegd weet ik het niet.

Het is slechts één van mijn wilde Khan’s speer-ik-zie-theorieën.

De vader en zoon zitten verstopt bovenop een boom aan een druk pad en zijn hun potentiële maaltijden aan het inschatten. De zoon wilde altijd springen als er iemand langsliep, maar de geduldige vader hield hem altijd tegen om verschillende redenen: te veel mensen in een groep. Een te sterk doelwit. Te riskant enz.

Eindelijk liep er een magere, tengere oude dame alleen voorbij, wiebelend op haar wandelstok, klaar om geplukt te worden. Opgewonden voor zijn eerste succesvolle jacht, stond de zoon op het punt zijn speer te gooien toen zijn vader hem tegenhield.

“Geduld zoon. Kijk naar haar. Allemaal pezen en botten. Het zal geen maaltijd zijn voor ons en je moeder.”, zei de vader, nauwelijks opkijkend van zijn zitplaats.

Kort daarna verscheen er een eenzame, mollige vrouw, die nauwelijks in staat was haar gewicht mee te slepen.

“Wat dacht je van deze vader! Ze zou ons wekenlang te eten geven!” tjilpte de jonge kannibaal terwijl hij zijn speer gereed maakte. Maar nogmaals, de vader hield hem tegen.

“Nee zoon, de vetten van haar zouden te ongezond voor ons zijn. We zouden doodgaan als we haar zouden opeten.” legde de vader uit.

Eindelijk verschijnt er een prachtige jongedame, die over het pad slentert. De vader rechtte zijn houding en de ogen lichtten op. De zoon voelde dat zijn vader bereid was, zwaaide met zijn speer en zei:

“Oké papa! Ze is perfect. Niet te dun of te dik. Laten we haar opeten!”

Maar opnieuw hield zijn vader hem tegen.

‘Nee! We vangen haar levend. In plaats daarvan eten we je moeder op!’

De soldaten arresteerden hem en kochten hem voor Caesar.

‘Heb je spijt van je gruwelijke misdaad?’ vroeg Caeser.

De Romein glimlachte en schudde zijn hoofd. Hij zag er heel gelukkig uit.

Caeser was geschokt. Hij vertelde het aan de bewakers

‘Een dergelijke daad begaan is al erg genoeg, maar er blij mee zijn? Houd hem als straf geketend en laat hem elke dag tegen gewapende tegenstanders vechten, met slechts een minimum aan wapens! Meld me over een week terug, we zullen zien of hij nog steeds lacht.’

De bewakers sleepten de man weg. Hij glimlachte nog steeds. Zoals hun werd opgedragen, lieten ze de gevangene elke dag vechten. Op de eerste dag vocht hij, gewapend met alleen een net en een stok, tegen een tegenstander met een speer. De volgende dag vocht hij met slechts een klein touw tegen twee zwaardvechters. En zo werd hij gedwongen elke dag te vechten.

Aan het einde van de week verkeerde de gevangene in een erbarmelijke toestand. Hij kon nauwelijks met zijn ogen knipperen, laat staan ​​glimlachen.

De hoofdwacht kwam naar Caesar toe. ‘O Caeser, ik ben gekomen om verslag uit te brengen over de gevangene. We hebben hem elke dag laten vechten, met behulp van de meest elementaire wapens, zoals een, eh, hoe noem je dat?’

“Gladiator?” zei Caeser.

De bewaker grinnikte. “Nee, hij heeft er eigenlijk best wel spijt van.”

Eén heeft een speer, één heeft een handgranaat en de laatste heeft een bom. De eerste man gooit de speer uit het vliegtuig en parachuteert vervolgens naar de plek waar deze landde. Na de landing vindt hij een huilend kind en zegt: “Jongen, waarom huil je?” En door tranen heen zegt het kind: “Er kwam een ​​speer uit de lucht en doodde mijn hond!”

De tweede man laat de granaat vallen en parachuteert naar de plek waar deze op de grond explodeerde. Na de landing vindt hij een huilend kind en zegt: “Jongen, waarom huil je?” En het kind zegt: “Er kwam iets uit de lucht en blies mijn kat op!”

De derde man laat de bom vallen. Dan parachuteert hij naar de plek waar het ontplofte en vindt een lachend kind en zegt: “Jongen, waarom lach je?” En het kind zegt: “Ik liet een scheet en het huis van mijn buurman ontplofte!”

Een man was op vakantie in de diepten van Louisiana, waar hij Alligator-schoenen probeerde te kopen. Hij was echter niet bereid de hoge prijzen te betalen, en nadat hij er niet in was geslaagd de verkoper tot een redelijk prijsniveau te onderhandelen, schreeuwde hij uiteindelijk: “Ik geef geen cent om je schoenen man, ik ga mijn eigen “krokodil!” vermoorden, waarop de winkelier antwoordde: “Pas maar op voor die twee” oude jongens “die hetzelfde doen!”.

Dus ging de man de Bayou in en na een tijdje zag hij twee mannen met speren stil in het water staan. ‘Het moeten de ‘ole boys’ zijn, dacht hij. Precies op dat moment zag hij een alligator in het water naar een van hen toe bewegen. De man bleef volkomen passief staan, zelfs toen de alligator steeds dichterbij kwam. Net toen het beest op het punt stond hem in te slikken, sloeg hij met zijn speer naar huis en worstelde de alligator het strand op, waar een aantal al samen lag. De twee jongens gooiden de alligator op zijn rug, waarop iemand uitriep: “Verdorie! Deze heeft ook geen schoenen!”.

Dus ging ik naar een afgelegen stam in de Amazone, en hun krijgers wilden mij helemaal niet zien.

Eén kwam met een speer naar me toe en zei: “Ik zal je neersteken als je niet weggaat”.

Maar ik bleef bij mijn standpunt, pakte de speer en vertelde hem dat “geweld nooit het antwoord is”.

Hij keek me aan en gaf schaapachtig toe: “Oké, punt genomen”.

Een non met een speer door haar hoofd.

Er lopen 3 asperges over een spoorlijn als er een trein langskomt. De eerste asperges zeggen: “Kijk hiernaar!”

Hij vervolgt zijn weg over de sporen, ontwijkend en slingerend tussen de wielen en maakt de andere kant vrij.

De tweede asperge zegt: “Ik heb dit!” en gaat vervolgens ontwijken en slingeren over de baan en tussen de wielen, maar wordt er op het laatste moment van af gestoten, waardoor ze een gekneusde achterkant achterlaat.

De laatste asperge slentert het spoor op en springt er regelrecht overheen en BAM wordt midden in de kruin tegen de onderkant van de trein gesmeten, waardoor de stengel breekt en hij wegvliegt. Zijn twee vrienden komen aanrennen, ze pakken hem zo goed mogelijk op en brengen hem met spoed naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis.

Na een slopende operatie van twaalf uur komt de hoofdchirurg naar de wachtruimte om de aspergesperen bij te werken.

“Nou, ik heb goed nieuws en ik heb slecht nieuws.” zei hij.

‘Het goede nieuws is dat je vriend blijft leven.’

“Het slechte nieuws is dat hij de rest van zijn leven een groente zal zijn.”

Op een avond ging een Indiaans opperhoofd aan tafel met zijn vrouw en drie zoons. De jongste zoon vroeg zijn vader hoe hij werd genoemd, omdat zijn vriend, Sharp Spear, hem vertelde dat zijn naam kwam van waar zijn vader bekend om staat: het slijpen van speren voor de dorpelingen. Het opperhoofd keek naar zijn zoon en vertelde hem het volgende: “Zoon, op de avond dat je moeder en ik besloten om een ​​derde kind te krijgen, waren we in het bos. Toen we de akte hadden afgerond die nodig was om nog een kind te krijgen, zagen we een sterke buffel voor de rest uit rennen. We besloten toen dat ons kind Running Buffalo zou heten. Zo werd jij genoemd.”

Dit maakte het kind enthousiast en ook de middelste zoon, die besloot ook navraag te doen. Hij vroeg zijn vader hoe hij heette. De chef sprak: “Shooting Star, je bent een prachtig verhaal. De nacht dat je moeder en ik je maakten, vloog er een felrode vallende ster door de zomerhemel. We wisten toen op dat moment dat je Shooting Star zou heten.”

De middelste zoon pochte trots dat hij een geweldig verhaal achter zijn naam had. De oudste zoon keek vervolgens naar zijn vader. Voordat hij het aan het opperhoofd kon vragen, zei het opperhoofd: ‘Luister hier, Busted Rubber…’

Hoe maken Reavers hun speren schoon?

Ze hebben ze door de was gehaald.

Sorry.

Schud een speer!

Een priester/wat dan ook leerde een stam beschaafd te zijn. Hij leerde hen alle manieren en etiquettes. Uiteindelijk besloot hij ze Engels te leren.

Hij nam het dorpshoofd mee en liep door het bos.

Hij wees naar een boom en zei “boom”. De Oudere knikte en de priester was blij dat hij het begreep.

Hij liep verder en wees en zei “bloem”. De Oudere knikte.

Nog verder kwam hij een stel tegen dat iets heel…eh.. “zwaar en heet” aan het doen was.

De priester wendde zich blozend af en zei dat dit “fietsen” heet.

De oudste pakte zijn speer, gooide die en doodde de man in het stel.

De priester was geschokt.

GOED HEER!

Waarom deed je dat? Ik heb jullie jarenlang geleerd beschaafd te zijn en het ging zo goed met jullie. Waarom hebben jullie die man vermoord?

De oudste zei eenvoudigweg:

“Op mijn fiets rijden”.

Shakespeare

Ze halen ze door de wasstraat 🙁

Britannie Spears.

De verkoper laat een koosjere rundvleeshotdog in een met zaad bedekt broodje vallen en belegt het met gele mosterd, gehakte witte uien, een speer van dille-augurk, plakjes tomaat, saus, hete pepers, selderijzout en zwarte peper.

De monnik overhandigt een biljet van $ 100 en neemt de hotdog aan. De verkoper neemt het briefje aan en glimlacht. “Prettige dag!”.

De monnik is in de war. “Neem me niet kwalijk, hoe zit het met mijn wisselgeld?”

De verkoper antwoordt met een buiging: “Verandering komt alleen van binnenuit.”

En het zijn dagen zonder eten geweest. Ze hebben strikvallen geprobeerd, ze hebben geprobeerd met speren te vissen. Nog steeds niets. Elke avond terwijl ze hun kampvuur aansteken, koken ze voorzichtig planten, maar binnen enkele uren zijn ze ziek. Ten slotte zegt een van de jongens: “Laten we proberen hout te eten.” Hij begint stukjes takken te breken, maar net voordat hij ze begint te koken roept zijn vriend: “STOP!”

“Dat is een pan met antiaanbaklaag”

Ze hebben allebei een draak gespietst.

Schud speer

Oh de ijzer-y

.. als ze daar aankomen, vertelt Sint-Pieters hen dat hij hen kan toestaan ​​om gedurende 6 maanden te reïncarneren zoals wie ze maar willen. De eerste non komt naar voren en zegt: “Ik wil een jonge en mooie Brittany Spears zijn.” ((snap)) ze verdween… de tweede non komt naar voren en zegt: “Ik wil Janet Jackson zijn met stalen longen” ((snap)) ze is verdwenen… de derde non is een oude Italiaanse dame en zegt: “*Ik wil Alaska pippilinni zijn*” “Het spijt me zuster, wie?” “*Alaska pippilinni*” “Het spijt me zuster, laat me alsjeblieft zien wie” de 3e non houdt een krant omhoog met de titel “ALASKA PIPELINE LAID BY 500 MEN IN 6 MAANDEN”

Weet je. De Brittany Spears?

Ze besluiten opdracht te geven voor een spel/tentoonstelling in arcadestijl waarbij de bezoekers bij elk van de fruitstations fysieke wapens kunnen oppakken en ermee op het aangewezen fruit kunnen slaan. Nadat ze op de vrucht hadden geslagen, gaf de computer hun score weer en speelde een felicitatiedeuntje als ze boven een bepaalde score kwamen.

Alles verloopt soepel en Fruit Ninja huurt een enorme buitenruimte om al deze verschillende stations op de dag van het evenement te hosten. De meest populaire is toch wel de Katana Strawberry, met een geschatte wachttijd van 2 uur. Daarna volgen de Tonfa Watermeloen en de Speerappel, met wachttijden van respectievelijk 1 uur en 30 minuten.

Over het algemeen doen alle stations het erg goed, maar er is er één waar de menigte meer in verwarring lijkt te zijn dan wat dan ook. Het is een groene vrucht, maar er is geen fysiek wapen in zicht. Speculatie verspreidt zich onder de menigte, met theorieën variërend van “het is niet een van de stations” tot “iemand moet het wapen hebben gestolen”.

Een van de mensen in de menigte slaagt er echter in een Fruit Ninja-medewerker aan te houden om te vragen wat er aan de hand is.

De medewerker werpt één blik op het station en zucht: ‘Ik heb ze vanaf het begin gezegd dat we dit idee hadden moeten laten varen of borden hadden moeten ophangen, omdat mensen zich gaan afvragen of er geen wapen is.’

Hij vervolgt: “Ja, het is echt een slechte Punch Lime.”

Nog één keer schatje

Persoon 2: Wie is daar?

Persoon 1: Britney Spears

Persoon 2: Britney Spears wie?

Persoon 1: Klop klop

Persoon 2: Wie is daar?

Persoon 1: Oeps, ik heb het weer gedaan!

Ze sloeg haar baby nog een keer

“Ik ben geen jongen, nog geen vrouw”

“Oeps, opnieuw gecontroleerd”

Maar oeps, ik heb het weer gedaan.

Maar ze heeft op het laatste moment afgezegd.

En met goede reden; het is een pakkend liedje