Egypte grappen

Ze worden mummiegrappen genoemd.

Een van ’s werelds oudste grappen werd gevonden in het oud-Egyptische verhalenboek dat bekend staat als de Westcar Papyrus

Het gaat:

# “Hoe vermaak je een verveelde farao?

# “Je vaart met een boot vol jonge vrouwen, alleen gekleed in visnetten, de Nijl af en spoort de farao aan om een ​​vis te gaan vangen.”

Ik dacht dat ik plezier had, maar ik was de hele tijd in denile.

…omdat ze allemaal in *da nile.* zitten

Omdat A’frican van je houden.

een Gizeh

Ontkenning rivier

Terwijl ze daar zijn, komt de verzorger, pakt de stier en zegt

“Sorry, ik moet api’s nemen”.

De toeristen zijn geschokt, dus vragen ze “op de stier”?!

“Caïro”-beoefenaars

Een man maakt een reis naar Egypte en wil een auto huren. Hij gaat naar de dealer en vraagt ​​welke auto’s ze hebben. De dealer zegt: “Oh, we hadden geen auto’s meer, maar we hebben wel kamelen.”

“Een kameel?” vraagt ​​de man. “Waarom zou ik een kameel meenemen?”

“Nou”, legt de autoverhuurder uit, “ze zijn zo snel als een auto, goedkoper in onderhoud en ze zijn heel goed getraind. Je zegt gewoon ‘Woah’ om hem vooruit te laten rijden en ‘Aishee’ om hem te laten stoppen.”

“Oké, ik zal een kameel proberen.”

De man rijdt op de kameel en wil zien hoe snel hij gaat. Hij blijft roepen: “Woah, woah, woah!”

Uiteindelijk gaat de kameel sneller dan de man aankan en dan merkt hij dat de grond voor hem in een klif verandert.

De kameel gaat weg en de man probeert wanhopig het woord te onthouden om hem te laten stoppen. “Ayaaa, Ashaaa, Allie!” Hij roept naar de kameel. “Oh wacht, Aishee!”

De kameel stopt, met zijn tenen nauwelijks op de klif, net op tijd. De man kijkt over de kameel heen, de klif af en opgelucht wrijft hij het zweet van zijn voorhoofd en zegt “Woah.”

Om van de vrouw een mummie te maken.

Ze gebruikten het gekreun van de farao

Terwijl ze naar de piramides kijken, roept een plaatselijke koopman ze op. Hij biedt de man 100 kamelen aan in ruil voor zijn vrouw. De man neemt een paar minuten de tijd, maar weigert uiteindelijk het aanbod en de twee gaan op weg. Even later vraagt ​​de vrouw van de man hem: “Waarom duurde het zo lang voordat je nee zei?”. De man antwoordt: “Ik probeerde een manier te bedenken om 100 kamelen terug naar huis te brengen!”

Het werd zo erg dat ik naar een kairopractor moest

Een nieuwe bus.

En als je het er niet mee eens bent, zit je in de Nijl.

Dus Mike Tyson is op vakantie in Egypte. Hij heeft het naar zijn zin, maar langzaamaan begint hij geen dingen meer te doen. Een paar dagen gaan voorbij en hij wordt het zelfs beu om naar de piramides te staren. Hij zoekt iets om te doen! Hij gaat naar zijn plaatselijke marktplaats. Daar vindt hij een boek over oude Egyptische hiërogliefen en een naaisetje. Hij denkt bij zichzelf,

“Dit zal werken!”

Hij is in zijn hotelkamer bezig met naaien en lezen in het hiërogliefenboek. Hij komt bij de laatste pagina van het boek en ziet dat het laatste symbool uit het boek is gekrast! Op dat moment van lichte frustratie steekt hij zichzelf per ongeluk met de naald. Hij schreeuwt,

“Ouchie! Ik ben net een thymbol aan het maken!”

Deze grap kwam om 3 uur ’s nachts naar me toe in een droom, bedankt.

Ze komen samen als een Egyptenaar.

Ik bedoel, al hun vaders veranderden uiteindelijk in mummies.

Ze gaan door naar de finale tegen Tunesië.

Mijn dokter zei dat ik naar een andere cairotractor moest gaan.

Omdat ze zo vol mummies zitten

(Zoals verteld door “Jackie chan” tijdens het koken van mijn lunch op de Hibachi-grill)

Ze geven de voorkeur aan mummies.

Ze waren te zwaar om te stelen en in een Brits museum te plaatsen.

Egypte 8, Ethiopië niet.

Een ongewoon toetje!

Een voertuig rijdt voorbij en toetert. “Koe ja!” zegt hij. “Het is een auto die toetert, ma!”

Aan de Caïro-arts

Omdat ze te groot zijn om naar Britse musea te vervoeren

Ze wonen allemaal in de-Nijl

Een krokodil ziet deze jongen en zwemt langzaam naar de jongen toe. De jongen merkt de krokodil te laat op en probeert weg te rennen. Hij struikelt over een wortel en valt. De krokodil slikt hem op en probeert hem volledig te verslinden. Terwijl de jongen bijna helemaal in de krokodil zit en alleen zijn hoofd naar buiten steekt, rijdt een rijke Europese toerist in een toeristenbus langs deze bezienswaardigheid, schudt zijn hoofd en zegt: “Ze hebben nauwelijks genoeg geld voor eten en basisbenodigdheden en dan kopen ze toch nog Lacoste-slaapzakken”.

Koning Tootin’ramen

Hij had er spijt van, hij was erg in denile

een Caïro-arts!

Jongeren

Hij is duidelijk geboren in De Nijl.

De dingen waren verschrikkelijk. Farao wilde niet eens met hem praten. De rest van de Israëlieten was boos op hem en maakte de opzichters nog prikkelbaarder dan normaal, enz. Hij stond op het punt het op te geven.

Plotseling sprak een dreunende, sonore stem van boven:

‘Jij, Mozes, luister naar mij! Ik heb goed nieuws, en slecht nieuws.’

Mozes was verbijsterd. De stem vervolgde:

“Jij, Mozes, zult het volk Israël uit de slavernij leiden. Als Farao weigert je banden los te laten, zal ik Egypte slaan met een kikkerregen”

‘Jij, Mozes, zult het volk Israël naar het Beloofde Land leiden. Als Farao je de weg blokkeert, zal ik Egypte treffen met een sprinkhanenplaag.’

‘Jij, Mozes, zult het volk Israël naar vrijheid en veiligheid leiden. Als het leger van de farao je achtervolgt, zal ik de wateren van de Rode Zee scheiden om je pad naar het Beloofde Land te openen.’

Mozes was verbijsterd. Hij stamelde: ‘Dat is… dat is fantastisch. Ik kan het niet geloven! — Maar wat is het slechte nieuws?’

‘Jij, Mozes, moet de milieueffectrapportage schrijven.’

… omdat ze zich in een diepe staat van ontkenning bevinden.

Het was toen papa van mama werd

‘Ze was behoorlijk geïrriteerd, maar ze hadden haar al jaren goed gediend, dus toen een van haar priesters arriveerde, gaf ze hem de gelegenheid om uitleg te geven.

‘O, grote Bastet, toon alstublieft genade met ons, uw nederige dienaren! Er is een vreemdeling met een vreemde god gekomen en stelt eisen aan de farao, en toen hij weigerde, veranderde de vreemdeling de rivier in bloed! Zonder water om te drinken, zijn we in chaos geweest!’

‘Bastet dacht hierover na en besloot dat rivieren die in bloed veranderden, alles bij elkaar genomen een behoorlijk goed excuus was, en vergaf haar priesters hun laattijdigheid.

‘De volgende dag keerde Bastet terug naar haar tempel in de verwachting dat alles weer normaal zou zijn. Maar nogmaals, het offer was niet voorbereid. Plotseling vlogen de deuren open en kwamen haar priesters binnen, die er slordig en zielig uitzagen.

‘O, grote Bastet! Heb alstublieft medelijden met ons, jullie nederige dienaren! De vreemdeling van gisteren is er nog steeds, en de Farao weigert hem nog steeds. Toen hij deze keer zijn god aanriep, daalde er een plaag van kikkers op ons neer! Ze zijn overal! Je kunt geen twee stappen zetten zonder er één onder je voeten te verpletteren! Ze eten alles op en staan ​​voortdurend in de weg! Het kostte ons twee keer zo lang om je offer voor te bereiden!’

‘Bastet was begrijpelijkerwijs geïrriteerd, maar toen ze uit haar slaap keek, ontdekte ze dat, ja, inderdaad, de straten bedekt waren met kikkers, dus vergaf ze hun traagheid, verteerde haar offer en ging door met haar dag, in de verwachting dat, nu deze onzin was gedaan, de zaken weer normaal zouden worden.

‘Maar dat deden ze niet. De volgende dag waren haar priesters te laat omdat ze onder de luizen zaten, en de dag erna klaagden ze over aanvallen door wilde dieren. Elke dag hadden ze een nieuwe bron van lijden, of het nu steenpuisten of ziek vee waren, of verschrikkelijk weer.

‘Eindelijk, op een dag, ontdekte Bastet dat haar tempel verlaten was. Ze wachtte en wachtte en wachtte, urenlang. Uiteindelijk kwam een ​​van haar priesters binnen, jammerend van wanhoop en over de grond kruipend.

‘Wat nu?’ vroeg Bastet.

‘Onze kinderen! Grote Bastet! Elk eerstgeboren kind is gestorven! Geen huis is onaangeroerd gebleven, al uw bedienden hebben iemand in hun leven verloren.’

‘Vertel me nu, mijn kind, wat heb je uit dit verhaal geleerd?’

Het jonge katje dacht een tijdje na voordat hij antwoordde.

‘Als je je mens je een keer te laat laat bedienen, krijgen ze je nooit meer te eten?’

‘Precies!’

Het arme kind gaat de raarste wandeling maken.

Ze probeerden mij te betrekken bij een piramidespel.

(Met dank aan mijn vrouw hiervoor)

Ze komen een piramide tegen en daarin zit een mummie. Helaas kunnen ze niet bepalen wie de mummie is. Ze nemen contact op met de NKVD, die een paar uur later arriveert in de vorm van drie kolossale mannen met aktetassen. De NKVD-gozers gaan de piramide binnen. Na een paar uur komen ze naar buiten.

“De mummie is Amenhotep XIII”, zegt een van de NKVD-goons.

“Hoe ben je erachter gekomen?” vraagt ​​een van de archeologen.

“Hij gaf het toe”, antwoordt de NKVD-gozer.

Ik ben in Denile.

Het bleek een piramidespel te zijn

Hij had een breuk en nu ontkent hij

Ze hadden een aantal hele vreemde goederen te koop. Eerlijk gezegd was het allemaal maar een kleine bazaar.

Hij was in de-Nijl.

Bij aankomst bij de piramide wordt hen onmiddellijk verteld dat ze moeten vertrekken, aangezien de locatie al is opgegraven. De vrienden, die niet willen toegeven, zoeken een andere ingang en vinden een ingang die nog nooit eerder is gebruikt.

Via deze ingang vinden ze een geheime doorgang, een gang die in eerste instantie is gemaakt om er uit te zien als een doodlopende weg, maar in werkelijkheid een bocht in de gang is. Ze wagen zich rond deze bocht en gaan een grote kamer binnen.

In deze kamer zijn fakkels. Een bord net in de kamer waarschuwt: “Hij die dit aansteekt, zal doodbranden.” (In Egyptische hiërogliefen natuurlijk) De eerste vriend neemt een fakkel en steekt het einde aan. De Vrienden wagen zich door de kamer naar een andere.

In deze tweede kamer is een klein meer, met een kleine kano met plaats voor drie personen. In de kano ligt een peddel waarop staat: “Hij die deze gebruikt, zal een waterige dood sterven.” De tweede vriend neemt deze peddel en gebruikt deze om ze alle drie naar de andere kant van het meer te leiden en door een derde en laatste deur.

In deze laatste kamer bevindt zich een groot atrium, gevuld met stapels gouden artefacten en juwelen. De drie vrienden rennen naar binnen en komen bij een gouden sarcofaag. De derde vriend kijkt ernaar en ziet dat er op de buitenkant de waarschuwing staat: “De eerste man die deze schat aanraakt, zal een verschrikkelijke dood sterven”. De derde vriend, die zich geen zorgen maakt over de boodschap, gaat verder met het ophalen van zoveel mogelijk goud. Zijn vrienden volgen snel zijn voorbeeld.

Vele maanden later, nadat de vrienden met hun buit naar huis waren teruggekeerd en deze hadden gebruikt om een ​​lucratief leven te leiden, ontving de derde vriend verontrustend nieuws. De eerste vriend lag te slapen toen zijn landhuis in brand vloog en tot de grond toe afbrandde, waarbij hij om het leven kwam. Hij herinnert zich de waarschuwing en belt de tweede vriend, maar ze lachen het allebei weg.

Een maand later kijkt de derde vriend naar het nieuws als er een actueel verhaal verschijnt. Het is zijn tweede vriend, die op zijn jacht was geweest. De boot was op onverklaarbare wijze gekapseisd, waardoor hij om het leven kwam. De derde vriend zag dit en werd vreselijk bang.

Ervan uitgaande dat hij nog een maand te gaan had voordat de verschrikkingen hem zouden overkomen, verkocht de derde vriend veel van zijn bezittingen om zich de veiligste ondergrondse bunker te kunnen veroorloven. Vervolgens gebruikte hij zijn resterende fortuin om een ​​ongelooflijk hightech beveiligingssysteem te kopen, overal camera’s en meer dan 30 gewapende bewakers bij de ingang.

De derde vriend bracht een maand door in de bunker.

30 dagen gingen voorbij en de nacht viel toen de derde vriend naar de beveiligingscamera’s keek. Buiten de bunker, bij de ingang, lag een leeg stuk land, op één voorwerp na. Alle bewakers waren op mysterieuze wijze verdwenen, en net in beeld was het silhouet van een sarcofaag te zien. De derde vriend raakte in paniek.

Hij haastte zich naar de deur en duwde allerlei soorten meubels ervoor. Een koelkast, een boekenplank, zijn bed, een bureau. Maar toen hij eenmaal de laatste barricade had geplaatst, klonk er een geweldig bonzend spel op de deur. Kijkend naar beveiligingsbeelden was de sarcofaag begonnen te drijven en gebruikte hij zichzelf als stormram. Tot schrik van de derde vriend begon de deur te kraken.

Met een enorme knal werden de deur en al het meubilair weggeblazen. De derde vriend schreeuwde, terwijl daar in de deuropening de sarcofaag zweefde. Hij rende door de bunker, achtervolgd door de sarcofaag. De vriend sprong de badkamer in en deed de deur achter zich op slot. Daar zat hij op het toilet en huilde.

BOOM De sarcofaag was daar en brak door de badkamerdeur. De derde vriend raakte in paniek en rende naar de gootsteen terwijl de sarcofaag langzaam naar voren kwam. De vriend pakte een fles shampoo en ging er doorheen. De sarcofaag bleef maar komen. Hij gooide een blikje scheerschuim. De sarcofaag bevond zich nu op minder dan 3 meter van hem. Hij gooide een tube tandpasta. De sarcofaag bevond zich binnen armlengte. De vriend deed nog een laatste poging, hij reikte in de kast, pakte een plastic fles, gevuld met een groene vloeistof, en gooide die. De sarcofaag viel op de grond en veranderde in stof.

De man verwonderde zich hierover. Op zoek naar het laatste wat hij had gegooid, raapte hij het op en dacht: ‘Het enige wat ik hoefde te doen was wat NyQuil nemen en de kist zou stoppen.’

Ja, hij is een echte barkeoloog!

Met behulp van zeer geavanceerde MRI-scans konden ze vaststellen dat hij leed aan een ernstige maag-darmstoornis. Blijkbaar was hij lactose-intolerant. Het blijkt dus dat ik en de Egyptische jongen iets gemeen hadden

Ze waren slechts middelmatig hoog, tussen de Pyrahighs en Pyralows in.

Ed dit: Bedankt voor het goud, vriendelijke vreemdeling!

Piramidespelen.

Nasser wilde weten hoe oud een oud standbeeld was dat onlangs was opgegraven. Hij ging naar zijn KGB-adviseurs en vroeg of hun technici konden helpen. Slechts een paar uur later zei een van de KGB-mannen tegen Nasser: “Het standbeeld is zo’n 5000 jaar oud.” Nasser was erg onder de indruk en vroeg: “Hoe zijn jullie Russen daar achter gekomen? Mijn beste archeologen waren daar stomverbaasd over!” De Rus zei tegen Nasser: “Hij bekende.”

Hij was in De Nijl

De eerste gaat naar een familie in Egypte, die hem Ahmal noemt.

De tweede gaat naar een familie in Spanje, die hem Juan noemt.

Jaren later stuurt Juan een foto van zichzelf naar zijn biologische moeder.

Opgewonden bij het ontvangen van de foto, vertelt ze haar man dat ze zou willen dat ze ook een foto van Ahmal had.

Haar man antwoordt: ‘Het is een tweeling! Als je Juan hebt gezien, heb je Ahmal gezien.’

Eeuwen van verwaarlozing en plundering hebben ertoe geleid dat een van hen volledig in verval is geraakt. De andere bevindt zich in Egypte.

Onderweg stuitten ze op een rood licht op een kruispunt, waar de bestuurder niet voor stopte. De toerist zei: “Waarom ben je niet gestopt?”, Waarop de chauffeur antwoordde: “Rustig maar, ik ben een professional en ik weet wat ik doe”. Hetzelfde gebeurde opnieuw, de toerist stelde dezelfde vraag en de chauffeur antwoordde met hetzelfde antwoord. Bij het derde stoplicht was het groen. De chauffeur vertraagde de stad zodat de auto bijna tot stilstand kwam, waarop de toerist zich afvroeg en zei: “Waarom stopte je bij een groen stoplicht?” waarop de chauffeur zei: “Omdat er misschien nog een beroepschauffeur de weg oversteekt”

De archeologen konden de oorsprong ervan niet vaststellen. Toen bood een Sovjetadviseur zijn hulp aan. De mummie werd afgeleverd bij de Sovjet-ambassade. Binnen twee uur verscheen de Sovjet-adviseur en zei: ‘Zijn naam was Amenchotep 23e.’

“Hoe ben je erachter gekomen?”

‘Hij bekende’, zei de adviseur.

Er leefde eens een Amerikaanse motorrijder genaamd Rick. Nu hield Rick van motorrijden, maar was het beu om dag in dag uit dezelfde wegen op en neer te rijden.

Op een ochtend werd hij wakker en besloot de wereld rond te reizen. Dus spaarde hij wat geld, stapte samen met zijn trouwe Harley in het vliegtuig en ging op pad om de wereld te verkennen.

De daaropvolgende weken bracht Rick zijn dagen door met rijden naar en door enkele van de populairste Europese steden zoals Parijs, Londen en Rome.

Nadat hij alles had gezien wat Europa te bieden had, ging hij verder met het verkennen van de rest van de wereld.

De daaropvolgende maanden reed hij door de Afrikaanse savannes en de woestijnen van Egypte en bereikte zelfs de top van de Mount Everest.

Hij had de tijd van zijn leven totdat hij een klein stadje in China bereikte.

Onverwachts, en uit het niets, kruiste een mooi Chinees meisje zijn pad, waardoor hij wegvloog en zijn motorfiets crashte.

Het meisje verontschuldigde zich en bood Rick aan om de reparaties te betalen en een verblijfplaats terwijl ze zijn fiets repareerden.

“Mijn naam is Yu! Het is een eer je te ontmoeten!” het mooie meisje stelde zichzelf voor aan Rick.

Het bleek dat ze de dochter was van een rijke magistraat, dus bracht hij de nacht door in een klein paleis in het centrum van de stad.

Vanwege de schaarste aan motoronderdelen moest Rick echter enkele dagen in het paleis doorbrengen, in aanwezigheid van Yu.

De daaropvolgende dagen begon ze hem en zijn vreemde Amerikaanse manieren aardig te vinden. Zoals verwacht vond Rick haar ook leuk.

De twee werden al snel onafscheidelijk, maar Yu’s vader was het daar niet mee eens, want Rick was een buitenstaander.

Tegen de tijd dat de motorfiets eindelijk kon rijden, was Rick smoorverliefd op Yu en weigerde hij te vertrekken.

Yu smeekte haar vader om hem te laten blijven, maar in plaats daarvan liet de magistraat Rick uit de stad verbannen. Hij waarschuwde hem dat als hij ooit terugkwam, hij hem zou laten onthoofden.

Rick was er kapot van, hij had geen motivatie om de rest van zijn reis voort te zetten. Het leek alsof er niets meer voor hem in de wereld overbleef als hij zijn geliefde Chinese meisje niet had.

Dus deed hij het enige wat iedere andere weldenkende man zou doen…

*Rick rolde* schreeuwend terug de stad in,

*”Ik ga Yu nooit opgeven!”*

…in Egypte. Ik bezocht een prachtige universiteit in de hoofdstad en had een geweldige tijd.

Op een dag moest ik een behoorlijk belangrijke toets maken, en ik bleef veel te laat op om ervoor te proppen. Ik sliep vreselijk en werd wakker met een kriebel in mijn nek en pijn in mijn hele rug en schouders.

Tijdens de test bleef ik strekken en verschuiven, in een poging om me op mijn gemak te voelen. De professor die toezicht hield op de test merkte het op en kwam naar mij toe. Ik was bang dat hij zou denken dat ik probeerde vals te spelen door te doen alsof ik me uitstrekte terwijl ik naar de toetsen van andere studenten keek.

In plaats daarvan pakte hij, toen hij bij mij kwam, beide kanten van mijn hoofd vast en begon mijn nek in alle richtingen te draaien en te schudden. Ik dacht dat hij me probeerde te vermoorden, maar toen liet hij los en ik besefte dat alle pijn verdwenen was.

Na de test kwam ik naar zijn bureau en vroeg verbaasd: “Hé, hoe heb je dat gedaan??”

‘Nou,’ zei hij, ‘ik ben een proctor in Caïro.’

Zijn naam: Farao Rocher

Het bevat hazelnoten en kokos en experts denken dat het graf toebehoorde aan de…Ferrero Rocher

:)))

….en hij is nog steeds in ontkenning.