Żarty z Wieży

Muszę złapać samolot

Ponieważ schodzą tak dobrze

Żuraw.

To nie jego wina, że ​​ma Wieżyczki.

Upadłem.

Słyszałem, że to pełne oko

Jeśli mnie odurzysz, mogę się zachwiać.

Trójkąt z dwoma facetami i dziewczyną, gdzie jeden facet uderza go od tyłu, a drugi dostaje w głowę. Chłopaki przybijają piątkę z dziewczyną!

Dziewczyna: Ewww – zabieraj ręce!!

Ja: Ale w takim razie to tylko most londyński!

Niestety, Eiffel odpada.

Krzyczy do niego: „Nie rób tego! Masz tak duży potencjał!”

To prawdziwy Eiffel.

*stanął na wieży Eiffla i oglądał piękny zachód słońca*

Sara?

*Klęka na jedno kolano*

*słyszalne westchnienie*

„Tak?”

Pomóżcie, moje kolano jest zrobione z magnesów

Pewnej pamiętnej nocy zgasły światła na Wieży Eiffla. Była to oczywiście tragedia narodowa całej Francji i poważny problem, między innymi fakt, że samoloty mogły z łatwością wlecieć prosto w to coś.

Rząd francuski wezwał każdego inżyniera lub elektryka, jakiego przyszedł do głowy, i każdy bezskutecznie próbował naprawić światła. Był to kłopotliwy i zagmatwany problem, którego nikt nie potrafił rozwiązać.

Wtedy nie wiadomo skąd mężczyzna o najmniejszych dłoniach, jakie kiedykolwiek widziano, podszedł do francuskich urzędników i powiedział: „Ja to zrobię. Naprawię światła”.

Urzędnicy zapytali go, jakie posiada kwalifikacje.

„Nic.”

Zapytali go o plan.

„Nic.”

Urzędnicy śmiali się, ale nie mieli już wyjścia. Wysłali więc tego człowieka na szczyt wieży, nie mając nadziei, że mu się to uda.

Ale zrobił to.

W ciągu kilku minut światła na Wieży Eiffla zabłysły jaśniej niż kiedykolwiek. Urzędnicy byli zaskoczeni, ale i uszczęśliwieni. Kiedy drobnoręki mężczyzna wrócił z wieży, powitano go i okrzyknięto bohaterem narodowym.

Pozostało jednak jedno pytanie.

„Jak to zrobiłeś? Jak to naprawiłeś?”

Mowa tego mężczyzny była słaba i powiedział kilka słów, ale powiedział to:

„Małe dłonie sprawiają, że praca jest lekka.”

Sweter!

Nie będę kłamać, to było wciągające.

Królewska Przystań

Przydałoby się więcej drzwi.

Bo ma lepszy refleks niż bliźniacze wieże.

Komu uda się rzucić zegarek z wieży, zejść na sam dół i złapać zegarek, wygra 100 000 dolarów. Mężczyzna z Australii Zachodniej próbował szczęścia, upuszczając zegarek i zbiegając po schodach (jeśli są). Wziął zepsuty zegarek i wyszedł. Mieszkaniec Queensland upuścił zegarek z wieży i zjechał windą na dół w poszukiwaniu warsztatu zegarmistrzowskiego. W końcu mężczyzna z Wiktorii rzucił zegarek, zwiedził wszystkie poziomy wieży, opuścił wieżę, poszedł na zakupy, kupił kilka pamiątek, a potem wracając do wieży złapał zegarek i wszedł na szczyt. Kiedy pracownicy przygotowywali czek, jeden ze zdziwionych pracowników zapytał: „Jak, do cholery, złapałeś zegarek”. Następnie mężczyzna powiedział: „mój zegarek spóźnia się o 3 godziny”.

Po wybudowaniu wieży komórkowej ludzie mieszkający w pobliżu wieży zaczęli zgłaszać niepokojące objawy, takie jak zawroty głowy, wymioty i bezsenność.

W ciągu następnych kilku miesięcy objawy te zwiększyły się zarówno pod względem częstotliwości, jak i intensywności – czasami ludzie całkowicie tracili przytomność i mdleli w swoich domach. Gazety miejskie donosiły, że zwierzęta, szczególnie wrażliwe na zmiany w przyrodzie, szczekały o dziwnych porach nocy, a matki zgłaszały problemy poznawcze u małych dzieci, szczególnie dzieci poniżej 2 roku życia.

Zaniepokojeni urzędnicy miejscy wysłali do wieży zespół naukowców i inżynierów, aby ustalili przyczynę. Kiedy wrócili z wynikami, przekazali władzom miasta bardzo niepokojącą wiadomość.

Z powodu błędu konstrukcyjnego cewki zasilające zostały nieprawidłowo poprowadzone.

Wieża komórkowa nigdy nie była włączona.

Zawaliła się i teraz jest po prostu Wieżą I-Fell w Pizie.

Są dość znudzeni, dopóki jeden z chłopaków nie zaproponuje wyzwania.

Wyzywa pozostałych dwóch, aby rzucili zegarek na wieżę i zbiegli tak szybko, jak to możliwe, aby spróbować ją złapać, zanim spadnie na ziemię. Każdy z nich wpłaca po 100 dolarów, więc ten, który jako pierwszy złapie zegarek, wygrywa i otrzymuje w sumie 300 dolarów.

Wahają się, ale po pewnym czasie poddają się. Facet proponujący wyzwanie mówi, że mogą startować jako pierwsi, skoro on to wymyślił.

Pierwszy przygotowuje się do sprintu w dół. Rzuca zegarek i biegnie jak szalony, by dotrzeć do wejścia do wieży i zobaczyć, jak jego zegarek jest całkowicie zmiażdżony.

Drugi facet, chcąc nie dopuścić do tego, aby 300 dolarów wymknęło się spod kontroli, rzuca zegarek bardzo wysoko w górę i prawie leci na dół. Po dotarciu do wejścia widzi, jak jego zegarek po prostu spada na ziemię przed nim. Chociaż jest przekonany, że złapanie zegarka jest prawie niemożliwe.

Trzeci facet również rzuca swój zegarek. Podoba mu się ten widok, więc postanowił najpierw zapalić papierosa. Powoli, ale pewnie zaczyna schodzić w dół. Przed wyjściem do wejścia dzwoni do mamy na kontrolę, pyta, jak się mają tatusiowie itp. Po długiej rozmowie telefonicznej podchodzi do wejścia do wieży, wyciągając rękę. Po wyjściu na zewnątrz zegarek spada mu na środek dłoni. Obaj goście są całkowicie zszokowani. Dostaje 300 dolarów i zapala papierosa.

Nadal nie mogą uwierzyć, że on naprawdę to zrobił. Jeden z nich ośmiela się zadać pytanie: „Jak mogłeś to złapać, skoro byłeś DUŻO wolniejszy od nas? Jak, na Boga, to zrobiłeś?”

Mówi: „To całkiem proste, po prostu ustawiłem zegarek 30 minut wcześniej”

Najwyraźniej tak trudno im było zapełnić przestrzeń biurową w nowym Freedom Tower, że otworzyli ją dla dużych sieci domów towarowych…

Właśnie tego potrzebuje Ameryka – kolejnego celu.

Któregoś dnia przyszedł chłopiec i zapytał księdza, czy może spróbować. Wszedł na wieżę i pobiegł prosto na dzwon, twarzą do przodu. Dzwonek zadzwonił głośno i wyraźnie. Ksiądz dał mu tę pracę.

Pewnej niedzieli chłopiec pobiegł twarzą prosto w stronę dzwonu i nie trafił, więc spadł z wieży i zginął.

„Zgromadzeniu” – powiedział ksiądz przed zgromadzonymi mszami. „Czy ktoś zna imię tego chłopca? Nie znam go, ale jego twarz rzuca się w oczy”.

Przyprowadza więc trzech architektów, Chińczyka, Amerykanina i Irańczyka. Chiński architekt twierdzi, że pobieram 3 miliony, 1,5 miliona za materiały, 1 milion za pracowników i 0,5 miliona jako moją pensję.

Idzie do następnego. Amerykański architekt twierdzi, że pobieram 6 milionów, 3 miliony za materiały, 2 miliony za pracowników i 1 milion jako moją pensję.

W końcu pyta Irańczyka. Irański architekt twierdzi, że pobieram 9 milionów. Agent pyta zaskakująco: „Jak to się stało?!”

Irańczyk odpowiada: „Ty bierzesz 3 miliony, ja biorę 3 miliony i my płacimy Chińczykom 3 miliony za budowę wieży”

Pan Gustave Wieża.

Innymi słowy, prawdziwy żart tkwi w spokojnych Entach.

Obydwa to miejsca w Paryżu.

Grafik przez przypadek nacisnął klawisz *KURSA*.

Ponieważ mieszkał w Mordorze.

Obaj rzucili się na mojego tatę.

Na pierwszym piętrze znajduje po lewej stronie drabinę, a po prawej atrakcyjną kobietę. Mówi mu: „Zabierz mnie tutaj lub wznieś się do sukcesu”. Ciekawość bierze nad nim górę, więc wspina się po drabinie.

Na drugim piętrze znajduje kobietę jeszcze bardziej atrakcyjną niż na pierwszym! Mówi: „Weź mnie teraz lub wznieś się do sukcesu”. Postanawia przetestować to jeszcze raz i wspina się po drabinie.

Na trzecim piętrze znalazł samą personifikację piękna, była atrakcyjniejsza niż dwie pierwsze razem wzięte! Mówi: „Weź mnie teraz lub wznieś się do sukcesu”. Ledwo może to utrzymać w całości i wspina się po drabinie, nie mogąc nawet wyobrazić sobie, jak będzie wyglądać następne piętro.

Gdy tylko dotarł na czwarte piętro, drabina zniknęła i nie miał już wyjścia. Przed nim stał masywny, spocony mężczyzna o wadze 300 funtów, trzymający kolczasty łańcuch i ubrany w kamizelkę motocyklową. Mówi: „No cóż, jestem Cess”.

Piękność.

Ja: Simba

Nie widzę sensu.

W liceum co tydzień mamy test i mój nauczyciel pozwala osobie z najwyższym wynikiem przynieść swoją ulubioną grę planszową. Od lat moją ulubioną grą jest Jenga, gra o spadających wieżach.

Tak więc w piątek 8-go w pierwszym tygodniu września w końcu uzyskałem najwyższy wynik, a nauczyciel powiedział mi, że w poniedziałek mogę przynieść grę planszową.

uffw Wchodzę do klasy 11 września z Jengą i jestem muzułmaninem…

Któregoś dnia wieża otrzymała telefon z samolotu z pytaniem: „Która godzina?” Wieża odpowiedziała: „Kto woła?” Samolot odpowiedział: „Jaką to robi różnicę?” Wieża odpowiedziała: „To robi dużą różnicę. Jeśli jest to lot American Airlines, jest godzina 3. Jeśli jest to samolot Sił Powietrznych, to 1500 godzin. Jeśli jest to samolot Marynarki Wojennej, to 6 dzwonków. Jeśli jest to samolot wojskowy, duża wskazówka jest na 12, a mała na 3. Jeśli jest to samolot piechoty morskiej, jest czwartkowe popołudnie”.

Zamówili pizzę pepperoni, ale dostali tylko zwykłą pizzę.

Nadają na tej samej fali.

Po oficjalnym dochodzeniu odkryto, że od początku pandemii nie było tam wystarczającej liczby turystów.

Bez tych wszystkich turystów pomagających to utrzymać.

Trzej turyści wspięli się na wieżę z londyńskim Big Benem i postanowili zrzucić z niej zegarki, zbiec po schodach i spróbować je złapać, zanim uderzą o ziemię.

Pierwszy turysta rzucił zegarek, ale usłyszał trzask, zanim zrobił trzy kroki. Drugi rzucił zegarek i zrobił zaledwie dwa kroki, zanim usłyszał, jak zegarek się rozbija.

Trzeci turysta rzucił zegarek z wieży, zszedł po schodach, kupił przekąskę w sklepie na górze i powoli wrócił do Big Bena, żeby złapać zegarek.

– Jak to zrobiłeś? zapytał jeden z jego przyjaciół.

„Mój zegarek spóźnia się o 30 minut”.

To była miła ceremonia, ale przyjęcie było *niesamowite.*

Kellyanne Conway wchodzi i pyta:

Kellyanne: „Dlaczego masz broń?”

Trump: „Drony szpiegowskie Obamy”

Kellyanne: *śmiech*

Trump: *śmiech*

Kuchenka mikrofalowa: *śmiech*

Trump strzela do mikrofalówki.

Mówi do żony: „Nie rozumiem. Już trzeci raz w życiu jesteśmy w Paryżu i nadal nie znaleźli tu ropy”.

„Najwyższy czas” – skomentował przedstawiciel związku.

Pewnego ranka idzie do pastora w swoim lokalnym kościele i mówi:

„Pastorze, rozpaczliwie potrzebuję pracy. Czy jest jakaś praca, którą możesz mi dać, pomimo mojej oczywistej niepełnosprawności?”

Pastor z bezczelnym uśmiechem wskazuje na dzwonnicę kościoła i mówi:

„Widzisz ten dzwon na wieży? Jeśli możesz mi nim dzwonić codziennie dokładnie w południe, będę ci płacił 20 dolarów dziennie. Czy możesz to dla mnie zrobić?”

Bezbronny mężczyzna się waha, ale oferta 20 dolarów dziennie brzmi zbyt obiecująco, więc się zgadza.

Później tego samego dnia dociera do dzwonnicy, ale z oczywistych powodów nie może pociągnąć liny. Jednak nie poddaje się. Będąc szybko myślącym, mężczyzna zajmuje pozycję przed dzwonem i zaczyna wielokrotnie uderzać w niego twarzą. Sukces! Dzwoni dzwonek z wybiciem południa i lekko oszołomiony, nieuzbrojony mężczyzna wraca na dół, gdzie bardzo zdezorientowany pastor wywiązuje się ze swojej obietnicy i przyznaje mu 20 dolarów.

Proces ten trwa kilka tygodni. Codziennie w południe mężczyzna udawał się do dzwonnicy i uderzał twarzą w lity metal, żeby zadzwonił, a wtedy pastor mu płacił. Z czasem jednak metoda ta zaczęła uszkadzać głowę mężczyzny, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz. Siniaki były zawsze ciągłe i pastor zaczął zauważać, że mężczyzna bełkotał w mowie, wyglądał na obłąkanego i miał problemy z chodzeniem po linii prostej. Ale nie było żadnych skarg, a mężczyzna, choć z dnia na dzień nieco wolniejszy, nadal zarabiał szczęśliwie, więc trwało to dalej.

Jednak pewnego pamiętnego dnia mężczyzna ponownie wspina się po schodach, aby wraz ze zbliżaniem się południa dotrzeć do dzwonnicy. Przyjął swoją normalną postawę, gotowy ponownie walnąć głową w gigantyczną maszynę brzęczącą. Jednak tego pamiętnego dnia ulega obrażeniom, a szarżując na dzwonek, zatacza się tak bardzo, że całkowicie mija się z celem. Jego pęd przenosi go tuż nad płytką ścianą wieży i spada na ziemię. Zostaje natychmiast zabity.

Wokół ciała nieuzbrojonego mężczyzny zaczyna gromadzić się tłum ludzi, w tym policjanta. Kobieta z przerażeniem patrzy na ciało i pyta: „O mój Boże, czy ktoś wie, kim jest ten mężczyzna?” Policjant patrzy na zmarłego i odpowiada: „Nie znam go, ale jego twarz coś mówi”.

Cootera, Ronniego i Donniego. Gdy zaczynają schodzić, Cooter poślizguje się, spada z wieży i natychmiast ginie. Gdy ambulans zabiera ciało, Ronnie mówi: „No cóż, do cholery, ktoś powinien pojechać i powiedzieć jego żonie”.

Donnie mówi: „OK, jestem całkiem dobry w delikatnych sprawach, zrobię to”.

Dwie godziny później wraca z skrzynką Budweisera.

Ronnie pyta: „Skąd kupiłeś to piwo, Donnie?”

„Dała mi to żona Cootera”

– To niewiarygodne, powiedziałeś tej pani, że jej mąż nie żyje, a ona dała ci piwo?

„No cóż, niezupełnie” – mówi Donnie. „Kiedy otworzyła drzwi, powiedziałem jej: „Musisz być wdową po Cooterze”. ’

Powiedziała: „Chyba się mylisz”. Nie jestem wdową.

Potem powiedziałem: „Założę się, że jesteś Budweiserem”.

Rednecks są dobrzy w delikatnych sprawach.

Ceremonia nie była wspaniała, ale przyjęcie było doskonałe.

Dzięki temu biała flaga będzie widoczna z Berlina.

Przepraszam:P.

Policja nie jest pewna, czy to zwolennik, czy hejter.

Powiem szczerze, że nie widzę w tym atrakcyjności.

i powieszony za szyję aż do śmierci.

W Trump Tower jego rodzina ogląda CNN, która na żywo relacjonuje jego śmierć. Wszyscy są pogrążeni w żałobie i zapłakani, zanim Donald sam wkracza triumfalnie.

„Ale Donaldzie, CNN twierdzi, że zostałeś zabity!” Iwanka płakała.

„Nie!” Donnie promieniał, trzymając linę, na której go powieszono, „fałszywą pętlę”.

Ponieważ jedno straciło królową, a drugie straciło dwie wieże

Teraz będą mieli czas i ochotę.

Werbalnie brzmi lepiej

To szalenie długo, biorąc pod uwagę, że pracowali całą dobę.