Sponsgrappen

“Heb jij nog grootse plannen?”, vroeg de zee-egel.

“Niet echt,” antwoordde de spons. “Ik ga gewoon genieten van het landschap.”

Water doe je?

Het doet me pijn, bedenk eens hoe diep het zou zijn als ze dat niet deden.

De jongen zegt: “Wat is dat harige ding, mama?”

Mijn moeder antwoordt: “Dat is mijn spons.”

‘O ja,’ zegt de jongen, ‘de babysitters hebben er een, ik heb haar vaders gezicht ermee zien wassen.’

De jongen ziet haar bosje en vraagt: “Mama, wat is dat?” De moeder denkt snel na en zegt eenvoudig: “Waarom is dat mijn spons, lieverd.” De jongen zegt dan: “Oh ja! De oppas heeft er ook een.” Geschokt vraagt ​​de moeder: ‘Hoe weet jij zoiets?’ De jongen antwoordt met: “Dat weet ik omdat ik haar laatst papa’s gezicht zag wassen.”

Een luffa

het was erg boeiend

“Niet gelabeld voor individuele verkoop!!!”

Aloofa.

Clam-mydia.

Toen vroeg hij of ik een spons mocht gebruiken

Woonden daar geen sponzen?

hij was erg in zichzelf gekeerd.

Ze begrijpen koraalriffen!

Toen we klaar waren, zei hij: ‘Kun je de volgende keer papa een spons gebruiken?’

Hij zei tegen mij: “Maar ik haat SpongeBob…”

Ik zei: “Dat is de geest!”

Dank God voor die sponzen.

Een spons

Ze raken allebei het dek en floppen als een vis.

Het zat verpakt in een waterdichte zak. Ik ging naar binnen om naar het prachtige zeeleven te staren. Toen ik terug naar de oppervlakte ging, merkte ik dat een aantal van mijn kleren ontbraken.

Laten we eens kijken. Ik had vóór het duiken 8 shirts, 2 sokken en 9 broeken en nu heb ik 8 shirts, 2 sokken en 3 broeken.

Mijn vriend vroeg mij>

Heb jij SpongeBob SquarePants gezien?

Als ze een duin beklimmen en voor zich een aantal marktkraampjes zien. Ze kruipen naar het eerste kraampje en vragen om wat water, maar de verkoper zegt: “Ik ben bang dat we alleen cakespons, gelei en vla verkopen”.

Dus kruipen de mannen naar het volgende kraampje en vragen om water. De kraameigenaar antwoordt: “Sorry, maar ik heb alleen vla, spons en gelei”

Ze kruipen naar de laatste tribune en vragen wanhopig om water. De winkelier zegt tegen de mannen: “Ik verkoop alleen gelei, spons en vla”

Zonder water kruipen de twee mannen opnieuw de woestijn in, op zoek naar water. Terwijl ze van de markt kruipen, draait de ene man zich naar de andere en zegt “ligt het aan mij of was dat een beetje raar”, waarop de andere man antwoordt “ja, het was een kleinigheidje bazaar”

Ik: Speelt drie seconden van de SpongeBob Sweet Victory-clip af.

Mijn vriendin: Oooh jij vieze plaag!

Hij is veel te egocentrisch

Leen alle ingrediënten……….

Dus zegt hij: “Lieve mij, arme dingen, zo ellendig op zo’n mooie dag als deze! Kom een ​​kopje thee drinken en laten we kijken of we je niet beter kunnen laten voelen.”

Gegrepen door zijn charme met twinkelende ogen, slagen de drie jongedames erin hun ogen te drogen en volgen ze hem naar een chic klein café aan zee waar hij een stuk Victoria-biscuitgebak en een pot thee voor vier personen bestelt.

Als de thee en de cake arriveren, glimlacht hij lief en zegt: “Wie wordt er moeder?”

En alle drie de jongedames barstten opnieuw in tranen uit.

Een goobernatoriale verkiezing.

Omdat hij vierkant is.

Omdat het vol gaten zit.

Een gunst voor een gunst is quid pro quo.

Een gunst voor de buurman van SpongeBob is inktvis pro quo.

Ze stopten me op de afdeling Inktvis.

..maar Patrick is de ster.

Ik ben zelfingenomen

Zijn absorptievermogen had geen verband met zijn concentratie.

Een mooi meisje kwam naar me toe en vertelde me dat ik knap was en dat ik er aantrekkelijker uit zou zien als ik sponzen zou kopen die zij verkocht.

Ik ben nog nooit in mijn leven zo beledigd geweest. Te bedenken dat ik voor zo’n daad zou vallen. Ik sta hier alleen maar te lachen en bedenk hoe belachelijk het is terwijl ik de afwas doe met mijn nieuwe spons

Ze vonden nergens verlossing, bleven lopen en zagen uiteindelijk iets aan de horizon.

Aanvankelijk dachten ze dat het een luchtspiegeling was, een hallucinatie veroorzaakt door hun uitdroging. Maar toen ze dichterbij kwamen, werd het duidelijk dat het geen luchtspiegeling was, maar een marktplaats. Ze besloten bij het eerste kraampje te stoppen en om wat water te vragen.

Ze komen aan bij de eerste kraam en zeggen tegen de manager:

“Luister, we zullen sterven aan uitdroging als we niet snel water krijgen. We hebben het echt nodig, maar we hebben geen geld. We zouden het echter op andere manieren kunnen betalen. Kunt u ons alstublieft wat water geven?”

De manager antwoordt: “Nee, sorry, ik heb geen water. Wat ik wel heb is dit biscuitgebak, belegd met gelei en fruit.” De mannen weigeren deze woestijn en gaan naar de volgende kraam.

Bij het volgende kraampje vragen de mannen opnieuw: ‘Kun je ons wat water geven? We hebben het hard nodig, maar kunnen het niet met geld betalen. Maar we kunnen de schuld wel afbetalen. Wat zeg je ervan?’

De eigenaar zegt: “Sorry, dat kan ik niet voor je doen, want dit kraampje heeft geen water om te verkopen. Ik kan je wel dit biscuitgebak aanbieden, belegd met fruit en gelei.” Opnieuw weigeren de mannen de taart en gaan naar de volgende kraam.

Hier raken ze een beetje gefrustreerd, en ze zeiden alleen maar: “Kijk maat, we sterven van de dorst. Heb je wat water voor ons?”

“Nee”, zegt de eigenaar. “Maar wat ik wel heb is dit biscuitgebak, niet alleen bedekt met fruit en gelei, maar ook met slagroom!”

De mannen gaan naar alle kraampjes op de markt, maar geen van hen heeft water voor hen. Toch zijn ze allemaal gevuld met biscuitgebak, gegarneerd met gelei en fruit.

Uiteindelijk komen de mannen eruit en lopen verder. Eén van hen kijkt terug en zegt:

“Dat was wel een beetje vreemd, nietwaar? Een marktplaats, midden in de woestijn, en toch hadden ze alleen maar biscuitdesserts!”

‘Ja,’ zei de ander. ‘Het is een kleine bazaar.’

Omdat ze houdt van haar groenten op het hoogtepunt van versheid

SpongeBob:

Patrick:

Octo:

Zandig:

Plankton:

Gary:

Meneer Krabs: Lust, luiheid, toorn, trots, afgunst, gulzigheid en hebzucht

Twee. Eén om de spons vast te houden, en één om de auto heen en weer te rijden.

Nu kan mijn spons door glas snijden

We noemden hem Martin Loofah King.

Martin Loofah Koning

Het was een Victoria-spons, maar ik struikelde over de verdomde hond.

Blenkinsop zegt: ‘Carruthers, oude kerel, om heel eerlijk te zijn lijkt het erop dat we klaar zijn’, en Carruthers zegt: ‘Je hebt waarschijnlijk gelijk, oude kerel, maar zeg nooit dood, wat? Je weet nooit wat er boven de volgende zandduin is.’

Profetische woorden, want boven het volgende zandduin bespioneren ze in de verte wat lijkt op een Arabische markt, en ze gaan er met hun laatste kracht naartoe. Bij aankomst gaan ze naar de eerste kraam en zeggen tegen de kraamhouder: “Goedendag, en heb je water te koop?”

“Nee”, zegt de kraamhouder, “maar wat ik wel heb zijn deze heerlijke desserts. Kijk eens naar deze prachtige onderste laag, bestaande uit fruit en biscuitgebak, de middelste laag van voortreffelijke custard en de topping van slagroom en veelkleurige suikerstrengen – is dit niet een lust voor het oog?”

En de reizigers zijn het erover eens, maar geven spijtig toe dat het hen alleen maar dorstiger zou maken, dus gaan ze door naar het volgende kraampje. Net als voorheen vragen ze om water, maar het enige dat de standhouder te koop heeft, is nog zo’n dessert als de eerste verkoper verkocht: een lekkernij van biscuitgebak en fruit en suiker en vla en room dat, helaas, helemaal niet beantwoordt aan hun behoefte aan drinkwater.

En bij elk ander kraampje op de markt is het hetzelfde verhaal: een hele reeks verschillende variaties op hetzelfde dessertthema, en er is geen druppel water te krijgen.

Uiteindelijk worden de twee Engelsen gedwongen toe te geven dat er hier waarschijnlijk geen hoop voor hen is en gaan ze opnieuw de woestijn in, en Carruthers zegt: ‘Nou, het lijkt erop dat we inderdaad klaar zijn, maar ik moet zeggen, Blenkinsop, dat was heel vreemd, vind je niet?’

En Blenkinsop zegt: “Ja, het was een kleine bazaar.”

Mijn vriend Robert (Bob, als je wilt) heeft laatst wat spullen naar de stomerij gebracht. Niets bijzonders: een paar overhemden, een jasje en zijn favoriete korte broek. Nu moet je weten: Robert is niet de sterkste van mijn vrienden – hij is wat we liefkozend ‘husky’ noemen, en IMO helpen de korte broeken die hij graag draagt ​​hem niet om er niet uit te zien als een kubistische versie van een mens.

Dus hij gaat twee dagen later terug naar de stomerij en de eigenaar vertelde hem dat ze een probleem hadden met de korte broek: zoals ik al zei, Robert is een grotere man. Zijn korte broeken zijn ook groter, bijna net zo breed als lang. Blijkbaar heeft de stomerij een probleem met het verwijderen van een bepaalde vlek uit de korte broek, en Robert is er niet blij mee. Hij schreeuwt tegen de eigenaar en zegt hem dat hij zichzelf niet als stomerij op de markt moet brengen als hij de kleding niet gaat REINIGEN. Dat is het moment waarop de eigenaar hem een ​​brochure overhandigt over deze gloednieuwe methode van stomen, waarbij ze daadwerkelijk sponzen gebruiken bij het reinigingsproces; de eigenaar vermeldt het omdat hij er vrij zeker van is dat het sponsproces de vlek uit Roberts korte broek zal helpen verwijderen. Na een minuutje naar de brochure te hebben gekeken, stemt Robert ermee in de nieuwe methode te proberen. Dus roept de eigenaar tegen zijn assistent achterin:

“SPONGE BOB’S VIERKANTE BROEK.”

Amerika heeft geen held waarop we ons kunnen richten… Het is een enorm land, maar geen echte helden… Wie gaan we daar vermoorden? Spiderman? Spongebob?