Piloot grappen

Ze vinden het vliegtuig leuk

Men vraagt ​​zich af: “Waarom ben je piloot geworden?”

Hij antwoordt: “Om mijn angsten te overwinnen”

Hij vraagt: “Welke? Hoogten?”

Hij antwoordt: “Alleen sterven”

Dan begint hij plotseling te schreeuwen terwijl hij nog aan de microfoon zit: “OH MIJN GOD! HET BRANDT!!, HET BRANDT!”

Daarna stilte.

Een paar seconden later komt hij weer terug en zegt: “Het spijt me vreselijk wat er is gebeurd. Ik heb wat verzengend hete koffie op mijn schoot gemorst… je zou mijn broek eens moeten zien!!”

r>Een stem uit de achterkant van het vliegtuig schreeuwde: “Waarom kom je niet hierheen om de onze te zien?”

De passagiers kijken elkaar allemaal ongelovig aan. De stewardess stapt op de PA en zegt:

‘Dames en heren, zoals u kunt zien is de kapitein juridisch blind, maar u kunt er zeker van zijn dat hij een van de beste piloten ter wereld is, met meer dan zesduizend succesvolle vluchten.’

Vervolgens begeeft de co-piloot zich naar het vliegtuig en hij is ook blind en gebruikt zijn wandelstok om de cabine te bereiken.

De stewardess stapt op de PA en zegt:

“Dames en heren, zoals u kunt zien is de co-piloot ook blind, maar wees gerust, hij is de op één na beste piloot

ter wereld met meer dan vijfduizend succesvolle vluchten.”

Op dit punt begint het vliegtuig op te stijgen vanaf de landingsbaan. Naarmate de snelheid toeneemt, worden de passagiers gespannener. Het vliegtuig versnelt steeds verder en als het het einde van de landingsbaan nadert, is het nog steeds niet van de grond gekomen. Het vliegtuig nadert met hoge snelheid het einde van de landingsbaan en de passagiers schreeuwen: “Oh mijn God, we gaan allemaal dood!”

Plots stijgt het vliegtuig op en begint het op te stijgen.

De piloot wendt zich tot de co-piloot en zegt: “De dag dat ze stoppen met schreeuwen, zijn we genaaid.”

Ze hebben een zonnebril en witte stokken. Terwijl het vliegtuig begint te bewegen, voelen de passagiers zich ongemakkelijk. Het vliegtuig wint aan snelheid, maar blijft aan de grond. De resterende landingsbaan wordt steeds kleiner en het vliegtuig snelt richting een hek.

De passagiers beginnen te gillen en plotseling stijgt het vliegtuig op, waarbij het hek op het laatste moment wordt ontweken. Alle passagiers kalmeren en denken dat het een slechte grap was.

In de pilotencabine wendt de co-piloot zich tot de piloot en zegt:

“Weet je wat? Op een dag zullen ze te laat schreeuwen en zullen we allemaal sterven”

In de rechtbank vroeg de aanklager hem waarom hij zoiets in vredesnaam zou doen.

De piloot keek hem aan en verklaarde trots:

‘Meneer, ik ben een zeer onderscheiden gevechtspiloot, en als ik ten onder ga, ga ik in vlammen ten onder.’

Maar ze landen te snel en het vliegtuig rent van het einde van de landingsbaan.

Nadat de rook is opgetrokken, zegt de ene piloot tegen de andere: ‘Die landingsbaan was een stuk korter dan ik me herinner.’

De andere piloot zegt: “Ja… en veel breder dan ik me herinner.”

Een professionele fotograaf krijgt de opdracht om enkele van de bosbranden die in een nationaal park woeden vast te leggen. Zijn redacteur zegt dat hij moet proberen enkele close-ups te maken van de brandweerlieden die de bosbranden bestrijden.

Wanneer hij in het bos aankomt, ontdekt de fotograaf dikke rook waardoor het hem onmogelijk wordt fatsoenlijke foto’s te maken. Dus besluit hij een vliegtuig te huren en wat luchtfotografie te doen. Hij krijgt toestemming van zijn redacteur en krijgt te horen dat hij zich moet melden op een nabijgelegen vliegveld, waar een klein vliegtuig op het asfalt op hem zal wachten.

Bij aankomst op het vliegveld ziet hij een vliegtuig aan het opwarmen zijn, dus springt hij erin met zijn tas met uitrusting en zegt: “Laten we gaan!”

Binnen de kortste keren taxiet de piloot over de landingsbaan en vliegt het vliegtuig de lucht in.

“Wat ik graag wil dat je doet”, zegt de fotograaf tegen de piloot, “is over het nationale park vliegen waar de bosbrand is, en zo dicht bij de grond komen als je durft te gaan, en een paar lage passen maken, zodat ik wat foto’s kan maken.”

“Waarom?” vraagt ​​de piloot. “Is het niet duidelijk?” zegt de man: “Ik ben een fotograaf en fotografen maken foto’s.”

De piloot is een moment volledig stil. Ten slotte stamelt hij: ‘Bedoel je dat jij niet de vlieginstructeur bent?’

Na een week zonder iets van zijn kant te hebben gehoord, begint hij te wanhopen. Net als hij op het punt staat het op te geven, slaagt hij erin een vliegtuig in onberispelijke staat te vinden! Nadat hij zich vertrouwd heeft gemaakt met de besturing, vertrekt hij richting huis, zonder dat de vijand er iets van merkt.

Op de terugweg wordt hij echter opgemerkt door een luchtafweeropstelling en wordt hij neergeschoten nabij Edinburgh. De stadsmensen slepen hem naar buiten en beginnen hem te slaan.

“Ik ben Engels”, zegt de piloot, “Ik heb het vliegtuig gestolen!” De stadsmensen blijven hem slaan.

“Hier zijn mijn identiteitspapieren!” schreeuwt de piloot, terwijl hij ze eruit trekt. “Ik dien de Kroon!” De stadsmensen blijven hem slaan.

“Stop!” smeekt de piloot. “Wilt u mij alstublieft even een momentje geven om het uit te leggen!”

Ten slotte spreekt een van zijn aanvallers hem aan. ‘Wil je het in godsnaam even laten rusten vriend! We hebben je de eerste keer gehoord!’

Een fotograaf van een bekend nationaal tijdschrift kreeg de opdracht om verslag te doen van de branden in het Yellowstone National Park. Het tijdschrift wilde iets van het heroïsche werk van de brandweerlieden laten zien tijdens de strijd tegen de brand.

Toen de fotograaf arriveerde, realiseerde hij zich dat de rook zo dik was dat het hem ernstig zou belemmeren of zelfs onmogelijk zou maken om iets vanaf de grond te fotograferen. Hij vroeg toestemming om een ​​vliegtuig te huren en vanuit de lucht foto’s te maken. Zijn verzoek werd goedgekeurd en er werden afspraken gemaakt. Hij kreeg te horen dat hij zich moest melden op een nabijgelegen vliegveld waar een vliegtuig op hem zou wachten.

Hij arriveerde op het vliegveld en zag een vliegtuig aan het opwarmen bij de gate. Hij sprong erin met zijn tas en riep: “Laten we gaan!” De piloot draaide het vliegtuigje tegen de wind in en binnen enkele minuten waren ze in de lucht.

De fotograaf zei: “Vlieg over het park en maak twee of drie lage passen, zodat ik wat foto’s kan maken.”

“Waarom?” vroeg de piloot. ‘Omdat ik fotograaf ben’, antwoordde hij, ‘en fotografen maken foto’s.’

De piloot zweeg even; Tenslotte stamelde hij: ‘Bedoel je dat jij niet de vlieginstructeur bent?’

Welkom bij de vliegclub

“Ik blijf de schepen missen, ik heb hulp nodig!”

En de instructeur zei: “Oké, ik zal je laten zien hoe, maar ik ga dit maar één keer doen…”

Tegen de tijd dat een marinepiloot een klein stadje binnenreed, waren alle hotelkamers bezet. ‘Je moet ergens een kamer hebben,’ smeekte hij. ‘Of gewoon een bed, het maakt niet uit waar.’ ‘Nou, ik heb een tweepersoonskamer met één bewoner, een marinierpiloot,’ gaf de manager toe, ‘en hij wil misschien graag de kosten delen. Maar om je de waarheid te zeggen: hij snurkt zo hard dat mensen in aangrenzende kamers in het verleden hebben geklaagd. Ik weet niet zeker of het voor jou de moeite waard is.’

‘Geen probleem,’ verzekerde de vermoeide marinepiloot hem. “Ik neem het.” De volgende ochtend kwam de marinepiloot met heldere ogen en borstelige staart naar het ontbijt. “Hoe heb je geslapen?” Vroeg de manager. “Nooit beter.” De manager was onder de indruk. Geen probleem dus dat die andere snurkte?’ ‘Nee, ik heb hem binnen de kortste keren de mond gesnoerd.’ zei de marinepiloot. ‘Hoe heb je dat voor elkaar gekregen?’ vroeg de manager.

“Hij lag al in bed te snurken. Toen ik de kamer binnenkwam, ging ik naar hem toe, gaf hem een ​​kus op de wang, zei: ‘Welterusten schoonheid,’ … en hij bleef de hele nacht wakker naar mij kijken.”

Omdat hij zich een beetje verveelde, begon hij loops en rolls uit te voeren, zonder zich zorgen te maken dat hij zijn logge aanval zou kunnen inhalen. Hij kwam op de radio om op te scheppen tegen de BUFF-piloot.

“Ha! Alles wat jij kunt, kan ik beter!”

De piloot van de bommenwerper antwoordt: “Oh ja? Laten we eens kijken hoe je dit doet!” en blijft recht en horizontaal vliegen.

De vechter-jock vraagt: “Eh… Wat heb je gedaan?”

De B-52 piloot zegt: “Ik heb zojuist twee motoren uitgeschakeld.”

Sara antwoordde altijd: ‘Dat weet ik, Mike, maar die vliegreis kost vijftig dollar, en vijftig dollar is vijftig dollar.’

Op een jaar gingen Mike en Sara naar de kermis en Mike zei: ‘Sara, ik ben vijfentachtig jaar oud. Als ik niet met dat vliegtuig rijd, krijg ik misschien nooit meer een kans.’

Sara antwoordde: ‘Mike, die vliegreis kost vijftig dollar, en vijftig dollar is vijftig dollar.’

De piloot hoorde hen en zei: “Mensen, ik maak een deal met jullie. Ik neem jullie allebei mee voor een ritje. Als je de hele rit stil kunt blijven en geen woord kunt zeggen, zal ik je niets in rekening brengen; maar als je één woord zegt, kost het vijftig dollar.”

Mike en Sara waren het daarmee eens, en ze gingen naar boven. De piloot maakte allerlei bochten, bochten en duiken, maar er werd geen woord gesproken. Hij deed al zijn trucjes opnieuw, maar nog steeds geen woord. Toen ze landden, wendde de piloot zich tot Mike en zei: ‘Tjonge, ik heb alles gedaan wat ik kon bedenken om je aan het schreeuwen te krijgen, maar dat deed je niet.’

Mike antwoordde: ‘Nou, ik wilde iets zeggen toen Sara ruzie kreeg, maar vijftig dollar is vijftig dollar.’

Ze zijn als volgt:

– De piloot (uiteraard)

– De president van de VS

– De slimste man ter wereld

– Een leerling van een plaatselijke school.

Plots klinkt er een alarm. De piloot rent de passagierscabine binnen en zegt:

‘Ik wil je niet ongerust maken, maar er lijkt een probleem te zijn met de motor. We gaan allemaal kapot!’

De passagiers en de piloot moeten evacueren, maar er is een probleem: er zijn slechts drie parachutes in het vliegtuig. Eén persoon moet achterblijven.

De president zegt: “Ik ben de president! Mijn land heeft mij nodig!” Hij pakt een parachute, legt deze over zijn rug en springt eruit.

De slimste man ter wereld zegt: “Ik ben de slimste man ter wereld! Ik moet in leven blijven om iedereen mijn geweldige, verbazingwekkende uitvindingen te laten zien!” Hij pakt een tas uit dezelfde plek waar de president zijn parachute pakte, legt deze over zijn rug en springt eruit.

Nu zijn er nog twee passagiers over en schijnbaar nog maar één parachute.

‘Nou,’ zegt de piloot tegen de leerling, ‘ik neem aan dat jij de parachute wel mag hebben. Ik neem aan dat de kapitein met zijn schip ten onder gaat.

‘Eigenlijk’, zegt de student. Er is NIET één parachute, er zijn er twee!”

De piloot is in de war. “Hoe komt dat?”

“De slimste man ter wereld sprong eruit met mijn schoolrugzak!”

Terwijl het overvolle vliegtuig op het punt staat op te stijgen, wordt de rust verstoord door een vijfjarige jongen die dat moment uitkiest om een ​​wilde driftbui te veroorzaken. Wat zijn gefrustreerde, beschaamde moeder ook doet om hem te kalmeren, de jongen blijft woedend schreeuwen en tegen de stoelen om hem heen schoppen. Plots zie je vanaf de achterkant van het vliegtuig een oudere man in het uniform van een luchtmachtgeneraal langzaam door het gangpad lopen. Terwijl hij de zenuwachtige moeder met opgeheven hand tegenhoudt, buigt de witharige, hoofse, zacht sprekende generaal zich voorover en fluistert, gebarend naar zijn borst, iets in het oor van de jongen.

De jongen kalmeert onmiddellijk, pakt zachtjes de hand van zijn moeder en maakt stilletjes zijn veiligheidsgordel vast.

Alle andere passagiers barstten in spontaan applaus uit. Terwijl de generaal langzaam teruggaat naar zijn stoel, raakt een van de cabinepersoneel zijn mouw aan.

‘Neem me niet kwalijk, generaal,’ vraagt ​​ze zachtjes, ‘maar mag ik u vragen welke magische woorden u tegen die kleine jongen hebt gebruikt?’

De oude man glimlacht sereen en vertrouwt hem vriendelijk toe: ‘Ik liet hem de vleugels van mijn piloot, de dienststerren en de gevechtslinten zien, en legde uit dat ze mij het recht geven één passagier de vliegtuigdeur uit te gooien, op elke vlucht die ik kies.’

De gevechtspiloot, die zich superieur voelt, stapt op de radio en zegt tegen de tankpiloot dat hij hiernaar moet kijken. De gevechtspiloot ondergaat een reeks luchtacrobatiek. Strakke wendingen, lussen en s-curven. Hij komt weer op de radio en vertelt de tankpiloot dat hij jaloers moet zijn omdat zijn vliegtuig dat niet kan.

De tankpiloot zegt: oh ja, kijk hier eens naar. De volgende tien minuten vloog het tankvliegtuig recht als een pijl. Toen stapte de piloot op de radio en zei: heb je dat gezien? De verwarde gevechtspiloot zei dat je gewoon rechtdoor vloog. Dat is niet leuk. De tankpiloot zei nee, ik stond op en ging naar de badkamer, pakte mijn biefstuk van het fornuis en ging eten.

“Top!” roept hij tegen de vrachtpiloot.

“Oké, kijk hier eens naar.” zegt de vrachtpiloot.

Het vliegtuig gaat een tijdje rechtdoor.

“Hoe vond je dat?” vraagt ​​de vrachtpiloot.

De gevechtspiloot is in de war en vraagt: “Wat heb je gedaan?”

De vrachtpiloot antwoordt: “Ik ging naar de kombuis en haalde nog wat koffie.”

Een Britse piloot uit de Tweede Wereldoorlog haalt voor schoolkinderen herinneringen op aan zijn dagen bij de luchtmacht.

‘In 1942’, zegt hij, ‘was de situatie heel moeilijk. De Duitsers hadden een heel sterke luchtmacht. Ik herinner me,’ vervolgt hij, ‘dat ik op een dag de bommenwerpers beschermde en plotseling, uit de wolken, verschenen deze fockers.

(Op dit punt giechelen verschillende kinderen.)

Ik keek op en vlak boven mij zat een van hen. Ik richtte op hem en schoot hem neer. Ze zwermen. Ik besefte meteen dat er nog een focker achter mij stond.”

Op dat moment beginnen de meisjes in de zaal te giechelen en beginnen de jongens te lachen. De leraar staat op en zegt: ‘Ik denk dat ik erop moet wijzen dat ‘Focke-Wulf’ de naam was van het Duitse jachtvliegtuig.’

“Dat is waar, mam”, zegt de piloot, “maar deze fockers vlogen met Messerschmidts.”

Deze is goed, hoewel ik waarschijnlijk het gedeelte ‘verkeerd uitgesproken woorden’ moet benadrukken, en in plaats van blond, zal ik de dummy zijn:

*Een blondine vliegt voor het eerst in een Boeing. Ze begint op haar stoel te springen en roept “Boeing Boeing Boeing”.

De piloot, die zich hier duidelijk aan ergert, loopt naar haar toe en zegt “Wees stil”.

Na een paar seconden begint de blondine weer op haar stoel te springen en roept “Oeing Oeing Oeing”*

En dit is oké, maar ik zou ze graag iets langer willen:

*Aman belde zijn tweelingbroer vanuit de gevangenis.

“Hé, weet je nog toen we kinderen waren en elkaars zinnen afmaakten?”*

Dit is een waargebeurd verhaal van een arme, domme blondine die in een tweezitsvliegtuig vliegt met alleen de piloot.

De piloot krijgt een hartaanval en sterft. In paniek roept ze een meidag uit.

“Meidag! Meidag! Help mij! Help mij! Mijn piloot heeft een hartaanval gehad en is dood en ik weet niet hoe ik moet vliegen. Help mij! Help mij alstublieft!”

Ze hoort een stem over de radio die zegt:

“Dit is de luchtverkeersleiding en ik spreek je luid en duidelijk aan. Ik zal je hier doorheen praten en je weer op de grond krijgen. Ik heb veel ervaring met dit soort problemen. Haal nu diep adem. Alles komt goed! Geef me nu je lengte en positie!”

Ze zegt: “Ik ben 1,80 meter lang en zit op de voorstoel.”

(pauze)

“OK.” zegt de stem op de radio…….

“Herhaal mij na: Onze vader die in de hemel is……..”

Passagiers: *begin in paniek te raken*

Piloot: dat zullen we allemaal ooit doen, niemand weet wanneer!

Passagiers: *zucht van verlichting*

Piloot: maar dat zal waarschijnlijk wel zo zijn als we deze berg bereiken!!

Ze besluit het direct aan de piloot te melden.

“Meneer, ik denk dat we te maken hebben met een geval van mensenhandel! De vrouwelijke passagier ziet er behoorlijk bang uit en de man met wie ze samen is, ziet er gevaarlijk uit!”

De piloot antwoordt: “Patricia, ik heb het je al eerder verteld. Dit is Air Force One…”

…landde zijn AirBus A320 op de Londense luchthaven Heathrow. Een operations manager zag hem uitstappen en vroeg hem of hij problemen had met het landen van het vliegtuig, aangezien het een beetje winderig was.

‘Nein,’ antwoordde de piloot, ‘ik heb Otto het vliegtuig laten landen.’

‘Otto? Is dat je co-piloot?’

‘Nein, mijn co-piloot was Frederick, en ik zou mijn leven niet aan hem of mijn passagiers toevertrouwen.’

Geschrokken vroeg de man van de Ops: ‘Wie is Otto dan?’

“Otto-piloot, elke keer een perfecte landing.”

Ze naderen de grond, maar hebben echt moeite met de landingsbaan. Het vliegtuig stort bijna neer, maar ze kunnen het eindelijk landen.

‘Jezus,’ zegt een piloot. “Dat was de kortste landingsbaan ooit.”

“Ja, en heb je gezien hoe breed het was?”

Een man stond op en volgde de stewardess.

··· Na enkele minuten.

Stewardess: “Zijn er piloten onder onze passagiers?”

Het zweet gutst van hun voorhoofd en ze brengen de 737 snel naar beneden. Zodra de wielen elkaar raken, zetten ze de motoren in de achteruit, gaan zo hard mogelijk op de rem staan ​​en roepen ‘Stop! Stop alsjeblieft!’ Het vliegtuig stopt op een paar centimeter van het einde van de landingsbaan. De piloot zegt: “Dat was de kortste landingsbaan die ik ooit heb gezien! En de copiloot zegt: “Ja, maar kijk eens hoe BREED hij is!”

Vliegtuig Engels

Ze kwamen met de vliegen naar beneden.

Kijk goed. Ik ga dit maar één keer doen.

Ze antwoordde: “Het werd daar koud, dus ik zette de ventilator uit.”

“VERDOMME!” schreeuwt een jonge piloot terwijl hij zijn telefoon op de bar gooit.

‘Tom, kalmeer! Waarom ben je zo opgewonden?’ zegt zijn vriend tegen hem.

“Ik heb net een artikel gelezen waarin staat dat vrouwen liever contact willen hebben met amateurpiloten dan met knappe piloten zoals wij die de lucht veilig houden”, zegt Tom.

>”Relax Tom, het heeft niets te maken met hoe we eruitzien of hoe veilig we ze maken”, zegt zijn vriend.

“Wat is er dan?” Tom antwoordt.

“Vrouwen willen gewoon contact maken met een man die zonder slag of stoot ten onder zal gaan.”

Kijk goed. Ik laat dit maar één keer zien

Ze hebben er zes ingepakt. Terwijl ze begonnen met het inladen van het vliegtuig voor de terugreis naar huis, vertelt de piloot hen dat het vliegtuig slechts drie elanden kan meenemen.

De twee Ieren maakten krachtig bezwaar en verklaarden; ‘Vorig jaar hebben we zes elanden neergeschoten en de piloot liet ons ze allemaal aan boord zetten en hij had hetzelfde vliegtuig als dat van jou.’

Met tegenzin gaf de piloot toe en alle zes werden geladen. Helaas kon het kleine vliegtuig, zelfs op volle kracht, de lading niet aan en stortte het een paar minuten na het opstijgen neer.

Terwijl hij uit het wrak klom, vroeg Paddy aan Mick: ‘Enig idee waar we zijn?’

Mick antwoordde: “Ik denk dat we behoorlijk dicht bij de plaats zijn waar we vorig jaar zijn neergestort.”

“Op een dag begeleidden ik en mijn wingman enkele bommenwerpers naar hun doel. Een zwerm fokkers kwam uit het niets en begon op ons te schieten. Het lukte me om een ​​van de fokkers neer te schieten, maar een andere fokker zat me vlak achter mij aan. Mijn wingman schoot die fokker neer…”

De studenten begonnen te giechelen toen ze dit hoorden. De leraar keek de piloot boos aan en zei: “Kinderen, misschien moet ik duidelijk maken dat Fokker de naam is van een Duits vliegtuig.”

De piloot antwoordde: “Ja, maar deze fokkers waren Messerschmitts!”

oh, hij zal het je vertellen.

Een van de F-16-piloten is moe van het volgen van het langzaam bewegende vliegtuig en zegt tegen zijn partner: “Hé, kijk eens wat ik kan doen.” Daarmee verlaat hij de zijkant van de C-130 en voert een reeks tonrollen uit.

“Dat is niets” zegt de tweede F-16 piloot en ook hij verlaat zijn plek en doet nog spectaculairdere trucs. De twee F-16’s blijven pronken. Als ze eindelijk weer op hun plaats vallen, komt de piloot van de C-130 op de microfoon.

“Ik wed dat ik iets kan wat jij niet kunt”, zegt hij.

“Ja hoor, bewijs het maar”, zegt een van de F-16 piloten.

“Kijk hier eens naar”, zegt de C-130 piloot en vliegt in een rechte lijn verder. Na een paar minuten komt de F-16-piloot terug op de microfoon en zegt

“We hebben niets gezien, leugenaar”

“Jij bent de leugenaar”, zegt de C-130-piloot, “Ik ging naar de badkamer voor een rookpauze en een puinhoop”

Wat zeggen vliegtuigpropellers tegen goede piloten?

“Ik ben een grote fan.”

Omdat hij de landingsbaan zag

In 2016 tijdens hun tournee,

21 piloten traden op in Brighton, Australië.

.

Voor die specifieke show,

De hele show zongen ze hun nog uit te brengen nummers.

Het publiek genoot in het begin, maar na een uur eisten ze dat hun hits zouden worden uitgevoerd.

Ze zeiden,

“Nu gaan we iets spelen dat je misschien al eerder hebt gehoord.”

Het publiek juicht als een gek.

Ze beginnen het eerste lied te zingen dat ze die dag zongen.

Waargebeurd verhaal.

“Ik vloog mee in mijn Spitfire en het zicht was slecht, maar opeens trok de mist op en zag ik deze fokkers achter me aankomen. Ik dook erop en schoot twee van de fokkers neer, en maakte toen een snelle rol, maar er zat een kleine fokker vlak op mijn staart, en ik moest …”

Op dit punt komt de directrice tussenbeide. “Meisjes, Fokker was een fabrikant van vliegtuigen, gebruikt door de Luftwaffe.”

“Heel waar, mevrouw!” zegt de RAF-piloot. “Maar deze fokkers waren Messerschmidts.”

De piloot, verdomde racist!

Wat verwacht je, hij was maar een wookie

Er vloog een helikopter met een piloot en een enkele passagier

rond boven Seattle toen een storing alle apparatuur uitschakelde

navigatie- en communicatieapparatuur van vliegtuigen.

Vanwege de duisternis en de nevel kon de piloot de locatie niet bepalen

positie en koers van de helikopter om terug te keren naar het vliegveld.

De piloot zag een hoog gebouw met lampen aan en vloog er naartoe.

de piloot liet de passagier een handgeschreven bord tekenen met de tekst:

“WAAR BEN IK?”, en houd het omhoog zodat de bewoners van het gebouw het kunnen zien

zien.

Mensen in het gebouw reageerden snel op het vliegtuig en tekenden een

groot bord en hield het in een raam van een gebouw.

Op hun bord stond: “JE BENT IN EEN HELIKOPTER.”

De piloot glimlachte, zwaaide, keek op zijn kaart, bepaalde de

koers om naar de luchthaven van SEATAC te sturen en veilig geland.

Nadat ze op de grond waren, vroeg de passagier aan de piloot hoe

het bord “JE BENT IN EEN HELIKOPTER” hielp bij het bepalen van hun

positie.

De piloot antwoordde: “Ik wist dat dit Microsoft moest zijn

ondersteuningsopbouw, ze gaven me een technisch correcte maar

volkomen nutteloos antwoord.”

De copiloot schudde zijn hoofd. ‘Kijk, ik ga je niet verraden aan de luchtverkeersleiding,’ zei hij. ‘Maar alsjeblieft, *alsjeblieft, stop met mij te vragen je ‘The Highlander’ te noemen.

Hij had een slechte hoogte.

Nadat hij de trap naar het vliegtuig was opgelopen, verdween hij in FinnAir.

“De angst om te vliegen?”, vroeg ik.

‘Nee,’ zei papa. “De angst om alleen te sterven.”

Co-piloot: Nee. Meestal vlieg ik veel hoger dan dit.

Een man solliciteerde naar een baan om per vliegtuig post naar afgelegen gebieden te bezorgen. De personeelsfunctionaris liet hem de arbeidsovereenkomst zien.

Hij zei: “Je moet je ervan bewust zijn dat het Amerikaanse postkantoor de traditie heeft om de post hoe dan ook te bezorgen, zelfs bij slecht weer. Dat betekent dus dat je bij slecht weer moet vliegen.”

De man zei dat hij het begreep.

De HR-man wees naar het contract en zei: “Hier is een clausule die zegt dat je tijdens regenstormen vliegt. Hier is een clausule die zegt dat je tijdens sneeuwstormen vliegt. En hier is een clausule die zegt dat je tijdens hagelstormen vliegt.”

De man vroeg: “Hoe zit het met zandstormen?”

De HR-man antwoordde: “Op jouw leeftijd zou je moeten weten dat er geen zandclausule is.”

Hij kreeg huisarrest

Donald kijkt neer op de steden beneden en zegt: “Ik denk dat ik een biljet van 1000 dollar uit het raam gooi en een Amerikaan blij maak. Melanie zegt: “Oh lieverd, waarom niet 10 biljetten van 100 dollar gooien en 10 Amerikanen blij maken?”

Dus dan zegt Ivanka: “Nog beter papa, gooi 100 biljetten van tien dollar uit het raam en maak 100 Amerikanen blij?” Daarop zegt de piloot: “Waarom springen jullie niet allemaal uit het raam en maken jullie het hele land blij?”

Hij vertelt over een luchtgevecht waarin hij betrokken was. “Er waren Fokkers rechts, Fokkers links, Fokkers boven en Fokkers beneden.” De juf zegt: ‘Kinderen, Fokkers zijn een soort vliegtuig.’ Piloot zegt: ‘Ja, behalve dat deze Fokkers Messerschmitts waren.’

De Noor liet een sinaasappel uit het vliegtuig vallen. De piloot herhaalde: “Te veel gewicht! Te veel gewicht!”

De Zweed liet een bananenschil vallen. Opnieuw was er het verzoek: “Te veel gewicht! Te veel gewicht!”

De Fin liet een bom vallen. Toen het vliegtuig eindelijk landde, gingen de Fin, Zweed en Noor wandelen en kwamen uiteindelijk een huilende jongen tegen.

“Waarom huil je?”

“Een sinaasappel raakte me op mijn hoofd!”

Ze liepen verder en kwamen na een tijdje een huilend meisje tegen.

“Waarom huil je?”

“Ik gleed uit over een bananenschil…”

Na nog een paar minuten onderweg ontmoetten ze een meisje en een jongen die met tranen in hun ogen stonden te lachen.

“Waarom ben je zo blij?”

“Onze leraar liet zo hard een scheet dat de school ontplofte!”

Omdat ze veel te veel overtollige bagage had.

Welnu, laat op een middag waren de mensen van de luchtmacht in Area 51 zeer verrast toen ze een Cessna zagen landen op hun “geheime” basis. Ze namen het vliegtuig onmiddellijk in beslag en sleepten de piloot naar een verhoorkamer. Het verhaal van de piloot was dat hij vertrok vanuit Vegas, verdwaalde en de basis zag net toen hij op het punt stond zonder brandstof te komen te zitten. De luchtmacht startte een volledig antecedentenonderzoek van de FBI en hield hem tijdens het onderzoek een nacht vast. De volgende dag waren ze er eindelijk van overtuigd dat de piloot echt verdwaald was en geen spion was. Ze vergasten zijn vliegtuig, gaven hem een ​​angstaanjagende ‘je-heb-geen-basis-gezien’-briefing, compleet met dreigementen dat hij de rest van zijn leven in de gevangenis zou doorbrengen, vertelden hem dat Vegas die kant op was op die en die richting, en stuurden hem weg. De dag daarna verscheen echter, tot groot ongeloof van de luchtmacht, dezelfde Cessna opnieuw. Opnieuw omsingelden de MP’s het vliegtuig… Alleen deze keer zaten er twee mensen in het vliegtuig. Dezelfde piloot sprong eruit en zei: “Doe wat je wilt met mij, maar mijn vrouw zit in het vliegtuig en je moet haar vertellen waar ik gisteravond was!”

‘Een man achterin steekt zijn hand op’

“Elke dinsdag?”

het vliegtuig stort neer, de piloten zijn gered, het gaat neerstorten.

er zijn er 4 en slechts 3 parachutes …

Tiger Woods zegt: “Ik ben de beste golfer ter wereld, ik denk dat ik een parachute moet krijgen.”

iedereen is het erover eens, Tiger Wood pakt een parachute en springt uit het vliegtuig.

Elon Musk zegt: “Ik ben de slimste man ter wereld, ik denk dat ik een parachute moet krijgen.”

iedereen is het erover eens, Elon Musk springt uit het vliegtuig.

de paus zegt tegen de student “mijn zoon, neem deze laatste parachute en leef een lang, gelukkig leven.”

zegt de studente: “We kunnen allebei gaan. De slimste man is er zojuist uit gesprongen met mijn rugzak.”

Een priester sterft en staat in de rij te wachten bij de Parelpoort. Voor hem staat een man gekleed in een zonnebril, een luid shirt en leer

jasje en spijkerbroek. Sint-Pieter richt zich tot deze coole kerel: ‘Wie ben jij, zodat ik weet of ik je wel of niet moet toelaten tot het Koninkrijk der Hemelen?’

De man antwoordt: ‘Ik ben Bruce, gepensioneerd piloot uit Toronto.’

Sint-Pieter raadpleegt zijn lijst. Hij glimlacht en zegt tegen de piloot: ‘Neem dit zijden gewaad en de gouden staf en ga het koninkrijk binnen.’ De piloot gaat met zijn gewaad en staf de hemel in.

Vervolgens is de priester aan de beurt. Hij staat rechtop en roept luid: ‘Ik ben pater Bob, al 43 jaar pastoor van Saint Mary’s.’

Sint-Pieter raadpleegt zijn lijst. Hij zegt tegen de priester: ‘Neem dit katoenen gewaad en de houten staf en ga het koninkrijk binnen.

‘Een ogenblikje,’ zegt de goede vader. ‘Die man was piloot en hij krijgt een zijden gewaad en een gouden staf en ik krijg alleen maar katoen en hout. Hoe kan dit?

‘Hier gaan we af op de resultaten’, zegt Sint-Pieter. ‘Als je preekte, sliepen de mensen. Toen hij vloog, baden mensen.

Een politicus, een oliebaron en hun piloot storten neer midden op de oceaan. Ze belanden uiteindelijk op een eiland en de drie besluiten uit elkaar te gaan en elkaar bij zonsondergang weer op het strand te ontmoeten.

Toen ze elkaar weer ontmoetten, kwam de politicus terug met vier vissen, vond de oliebaron wat hij nodig had om een ​​open vuur te maken en vond de piloot een op mysterieuze wijze verzegelde fles. Terwijl elke man zijn eigen vis kreeg, wilde de politicus de laatste vis pakken toen de oliebaron hem op de hand sloeg.

Ze kregen ruzie, waarbij de politicus van mening was dat hij, omdat hij de hele dag bezig was met het vangen van vis, zijn extraatje verdiende. De oliebaron was het daar niet mee eens en zei dat hij het materiaal leverde dat nodig was om de vis te koken en dat deze dus van hem zou moeten zijn. Het conflict escaleerde en toen ze op het punt stonden een vuistgevecht te beginnen, leunde de piloot achterover en wreef zenuwachtig over zijn fles.

Plotseling vloog de kurk van de fles eraf en verscheen er een enorme groene geest voor hen, met gespierde armen voor hem gekruist. ‘Je hebt mij bevrijd, vermoeide reiziger!’ brult hij tegen de piloot. ‘Ik ben eeuwen geleden midden op de oceaan gedropt, en nu zal ik je, zoals gebruikelijk is, om je te bedanken, drie wensen doen.’

De piloot hield de geest tegen en vroeg of hij hem, in plaats van hem drie wensen te doen, elk ervan één kon geven, waarmee de geest genereus instemde.

De piloot heeft hier al eerder over nagedacht en hij wilde zijn wens uitspreken, maar uit woede wees de politicus naar de oliebaron en spuugde uit: ‘Ik wou dat alle hebzuchtige mensen zoals hij zouden verdwijnen!’

De geest lachte en wilde de wens in vervulling laten gaan, totdat de oliebaron zei: “Nou, ik wou dat alle machtsbeluste mensen zoals HIJ verdwenen!”

De geest keek bezorgd en vroeg de piloot om zijn wens. De piloot denkt een paar minuten na en zegt dan tegen de geest: “Ik wil graag dat mijn vliegtuig gerepareerd wordt, zo goed als nieuw.”

Alle drie kijken ze naar de piloot, verward door zijn bescheiden wens. “Je kunt ALLES vragen. Waarom zou je alleen dat wensen?” zegt een verbaasde politicus. ‘Nou, ik wilde wereldvrede wensen,’ zei de piloot, ‘maar daar leken jullie voor te hebben gezorgd.’

Een meester van de lucht.

**’Ter ere van deze heilige tijd’ zei Sint-Pieter: ‘Jullie moeten allemaal iets bezitten dat Kerstmis symboliseert**

**ga naar de hemel.’**

**De helikopterpiloot van het leger bladerde door zijn zakken en haalde er een aansteker uit. Hij zette hem aan. ‘Het is een kaars’, zei hij.**

**Het werd licht; je mag door de parelwitte poorten gaan’, zei Sint Petrus**

**De Navy C-2 piloot stak zijn hand in zijn zak en haalde er een set sleutels uit. Hij schudde ze en zei: ‘Het zijn bellen.’**

**Sint-Pieter zei: ‘ze hadden een ring bij zich, je mag door de parelwitte poorten gaan’.**

**De gevechtspiloot van de luchtmacht begon wanhopig in zijn zakken te zoeken en haalde er uiteindelijk een damesslipje uit..**

**St. Peter keek de man met opgetrokken wenkbrauw aan en vroeg: ‘En wat symboliseren die nu precies?’**

**Hij antwoordde: ‘Dit zijn Carols.’**

**En zo begint de kerstperiode. . .**

300 mensen stierven

De volgende dag kwamen de kinderen terug en begonnen een voor een hun verhalen te vertellen. Maar toen besefte de leraar dat alleen Katie nog over was.

“Katie, heb je een verhaal te delen?”

”Ja mevrouw… Mijn vader vertelde me een verhaal over mijn moeder.”

“Oké, laten we maar horen”, zei de leraar.

“Mijn moeder was marinepiloot in Irak en haar vliegtuig werd geraakt.”

‘Ze moest boven vijandelijk gebied springen en het enige wat ze had was een fles whisky, een pistool en een overlevingsmes.’

“Ze dronk de whisky onderweg naar beneden zodat de fles niet zou breken en toen landde ze met haar parachute midden tussen twintig vijandelijke jagers.”

‘Ze schoot er vijftien neer met het pistool, totdat ze geen kogels meer had, doodde er nog vier met het mes, totdat het mes brak, en daarna doodde ze de laatste met haar blote handen.’

”Oh my!” zei de geschokte leraar. ‘Wat zei je vader je wat de moraal van dit verhaal was?’

“Blijf uit de buurt van mama als ze dronken is!!!”

Hij wordt wakker gebonden door inboorlingen en wordt naar een open plek voor de stam gesleept. Naast hem staat een grote boomstronk en een absoluut enorme inboorling.

De inboorlingen juichen en juichen wild, totdat de hoofdman zijn hand opsteekt, wat onmiddellijke stilte en verrukte aandacht veroorzaakt.

Hij buldert met luide stem: ‘DOOD, OF OOGA-BOOGA?’

De piloot heeft geen haast om te sterven, en ooga-booga klinkt onschuldig genoeg, dus antwoordt hij voorzichtig: “… Ooga-booga?”

De inboorlingen worden totaal gek, springen rond, bespelen een kakofonie van instrumenten en schreeuwen uit volle borst. Hun hoofdman knikt eenvoudigweg goedkeurend en gebaart naar de enorme inboorling die naast de piloot staat.

Plotseling wordt de piloot gegrepen door een groep inboorlingen en snel vastgebonden aan de boomstam, waar hij zonder pardon en venijnig wordt gesodomiseerd door de enorme inboorling, tot op een centimeter van zijn leven.

Na de verschrikkelijke beproeving neemt het geraas van de menigte af en houdt de hoofdman opnieuw zijn hand op om stilte te eisen.

De arme piloot kan nauwelijks zijn hoofd van de boomstronk optillen om naar de hoofdman te kijken, die vraagt:

“DOOD OF OOGA-BOOGA?”

De piloot heeft er genoeg van, beroofd van zijn vrijheid en trots en wetende dat dezelfde vraag simpelweg opnieuw aan hem zal worden gesteld, antwoordt hij: “Ik kies voor de dood…”

Er volgt een gespannen stilte terwijl de hoofdman op hem neerkijkt en vervolgens naar zijn onderdanen.

Hij staat op, heft zijn handen naar de hemel en roept met luide stem:

“DOOD!!!”

“VOOR OOGA-BOOGA!”

Ik: Simba

“Ik gebruik Arch trouwens”

Hij was geen erg bekwame monteur.

Blijkbaar minstens 22

Luftwafels.

45 jaar lang waren James en Lucille elk jaar naar de staatsbeurs gegaan. Elk jaar zei James tegen Lucille dat hij mee wilde met de helikoptervlucht. “Het is maar 50 dollar”, zou hij zeggen. Elk jaar zei Lucille “50 dollar is vijftig dollar” en daarmee was de discussie afgelopen.

Op hun 46e reis naar de staat Fair James vroeg om mee te gaan op de helikoptervlucht, en Lucille vertelde hem dat 50 dollar nog steeds 50 dollar was.

De helikopterpiloot hoorde hun gesprek en had een beetje medelijden met James. Hij benaderde hen en vertelde hen dat hij hen beiden gratis een ritje zou geven als geen van beiden de hele vlucht een woord zou zeggen. Als een van beide ook maar één woord zei, zou hij hen de 50 dollar in rekening brengen. James en Lucille zijn het daarmee eens.

De piloot stijgt op en klimt zo snel als hij kan en gaat meteen duiken, maar hij hoort geen woord van het stel. Hij vliegt in cirkels, klimt en duikt, zigzagt, zagt en alles daartussenin. Het echtpaar zegt nooit een woord. Eindelijk landt hij de helikopter.

Over zijn hoofd zegt hij: “Ik ben echt onder de indruk. Ik heb er alles aan gedaan om een ​​reactie van jullie twee te krijgen.”

James zegt: “Nou, ik zei bijna dat je moest stoppen toen Lucille eruit viel, maar hey, 50 doolars is 50 dollar.”

Te veel vluchten

Wanhopig gooien ze weg wat ze bij zich hebben. Charles gooit zijn theepot weg, Angus gooit zijn doedelzak weg en Patrick gooit een bom. De helikopter herstelt en ze landen veilig.

Als Charles thuiskomt, vindt hij zijn vader huilend in de tuin. Als hij hem vraagt ​​wat er is gebeurd, antwoordt hij: “Een theepot viel uit de lucht en raakte je moeder, waardoor ze omkwam”.

Als Angus thuiskomt, vindt ook hij zijn vader huilend in de tuin. Als hij hem vraagt ​​wat er is gebeurd, antwoordt hij: “Een doedelzak viel uit de lucht en raakte je moeder, waardoor ze omkwam”.

Als Patrick thuiskomt, treft hij zijn vader ongecontroleerd aan het lachen in de tuin. Als hij hem vraagt ​​​​wat er is gebeurd, antwoordt hij: “Toen ik voorover boog om mijn schoenen te strikken, liet ik een scheet en het huis van de buren ontplofte!”.

Te veel weerstand

Hij had de geluidsbarrière nog niet doorbroken.

Hij wordt in zeer slechte staat aangetroffen en overgebracht naar de medische afdeling van een Duits krijgsgevangenenkamp. Na een week vertellen de artsen hem dat de infectie in zijn linkerbeen betekent dat ze moeten amputeren. ‘Oké,’ zegt de vlieger. ‘Als je wilt, doe me dan één plezier. Laat het been over mijn vliegbasis in Engeland vallen.’ De Duitsers vinden dit een vreemd verzoek, maar ze zien er niets bijzonders in, dus gaan ze akkoord. De week daarop heeft de infectie zich naar zijn rechterbeen verspreid en besluiten ze dat ze dat ook moeten amputeren. De piloot doet hetzelfde verzoek om het geamputeerde ledemaat over zijn basis te laten vallen en zij zijn het daarmee eens. In de derde week heeft de infectie zich verspreid naar de linkerarm van de ongelukkige vlieger, en ze kondigen aan dat ze die ook moeten verwijderen. De man vraagt ​​de Duitsers opnieuw om het boven zijn basis te laten vallen, maar deze keer weigeren ze. ‘Nien, dat kan niet.’ “Waarom?” vraagt ​​de vlieger verward. “Ve zink, je probeert te ontsnappen.”

Als hij stopt met draaien, zie je dat de piloot begint te zweten.

Omdat ze er nog steeds van genoot om de grenzen te verleggen.

Beiden zijn King of Pop.

met dank aan iBeej voor deze!

Hun namen zijn Andrew en Harry

Bewijs nodig?

Kijk hoeveel ze “zweten” als het stopt met draaien!

Ik dacht bij mezelf: hoe kan ik het terugdraaien naar de 7e eeuw?