Vezelgrappen

…Dus nu heeft hij glasvezel.

Ze kregen het advies om meer vezels in hun dieet te hebben.

Ik was op een ander forum, het commentaargedeelte van een politieke site. Iemand had het over hoe de Rolling Stones het nog steeds kregen, ondanks dat ze een stuk ouder waren geworden. Dus verzonnen mensen humoristische Stones-songtitels in de OG-versie, zoals ‘Limping Jack Flash’ en ‘Gimme Fiber’.

En toen zei iemand het:

>!”Hé! Jij! Ga van mijn gazon af!”!<

En heel Reddit gaf het een positieve stem.

Er liep een touw een bar binnen. De barman keek ernaar en zei: “Hé! Er zijn hier geen touwen!” Dus het touw liep eruit. Eenmaal buiten draaide het een aantal keren om zichzelf heen en wreef vervolgens over het korte vrije uiteinde totdat het slechts een bundel vezels was zonder enige organisatie. Toen dit voltooid was, liep het touw terug de bar in. De barman keek ernaar en vroeg: “Ben jij een touw?” Het touw antwoordde: “Ik ben een rafelige knoop.”

Kort voor Kerstmis liep een man Denny’s binnen. Hij ging zitten en bestelde Eggs Benedict. Hij was verrast toen de ober zijn eten op een glimmende, nieuwe wieldop bracht. Toen hij vroeg waarom, antwoordde de ober: ‘Er is geen bord zoals chroom voor de hollandaise.’

“Dat is gek!” riep ik uit.

De snaar wordt slordig dronken, kotst over de hele bar, dus de barman schopt hem eruit. “Je bent verbannen!”

De volgende nacht wil het touwtje er weer in, dus knoopt hij een eindje dicht en rafelt de uitstekende vezels op, en loopt dan de bar in.

De barman roept: “Ben jij niet dat touwtje dat ik hier gisteren weggooide?”

String zegt: “Nee! Ik ben een rafelige niet!”

Maar ik denk dat glasvezel een solide nummer twee is.

Uit mijn ervaring werken T-shirts goed, maar jeans zijn een grote nee.

glasvezel

Bran opwekken.

Een man bestelt rijst en bonen in een restaurant. Als zijn maaltijd komt, merkt hij dat er wat vezels in zijn eten zitten en vertelt dit aan de ober. De ober legt vervolgens uit dat er niets is om je zorgen over te maken, het komt alleen uit de zak bonen. De man staat er echter nog steeds op om nog een bord te krijgen. De ober gehoorzaamt en roept naar de chef-kok “yo bonen, maak nog een bord”.

Koolhydraten op vezels

Doe open en zie dat het een verkoper van een internetprovider is. Ze zijn het afgelopen jaar tien keer bij mij thuis langs geweest om me te vertellen over de graafwerkzaamheden in mijn omgeving en ik besloot vandaag wat plezier met ze te maken. Hier het gesprek van vandaag:

Ik: Hallo, ben je hier om met mij over dinosaurussen te praten?

*Kerel is nu in de war, maar blijft bij zijn regels*

Verkoper: Wij zijn hier om u op de hoogte te stellen van de graafwerkzaamheden in uw omgeving.

*Ik word opgewonden*

Ik: Je graaft naar een dinosaurus in mijn omgeving!

*Kerel is nu geschokt, hij pauzeert maar blijft bij zijn tekst*

Verkoper: Oh nee, we hebben zojuist glasvezel in uw regio geïnstalleerd en u kunt vandaag nog upgraden!

Ik: oh nee, ik hou gewoon van dinosaurussen.

*Sluit deur*

A: een graanmoordenaar

Omdat het veel vezels bevat!

Haha, ik zal mezelf laten zien…

Mijn plan mislukt dramatisch.

Ze gaan allemaal aan een tafel zitten en een van de touwen zegt: “Jullie blijven hier, ik ga de drankjes bestellen.”

Dat touw gaat dan naar de bar en de barman zegt tegen hem: “Het is bedrijfsbeleid om hier geen touwen te serveren.”

Het touw rent dan neerslachtig naar de tafel en zegt tegen zijn vrienden: “Sorry jongens. De barman zegt dat ze hier geen touwen serveren, dus we moeten een andere plek gaan zoeken.”

Dan staat het tweede touw op en zegt: “Misschien was je gewoon niet overtuigend genoeg. Ik ga de drankjes halen.”

Hij gaat dan naar de bar en de barman zegt tegen hem: “Zoals ik je vriend daar vertelde, serveren we hier geen touwen.”

Het tweede touw schuift hem vervolgens een biljet van twintig dollar toe en zegt: “Zou je ons van dienst willen zijn als er iets voor je in zat?”

De barman antwoordt: “De eigenaar van deze plek heeft mij uitgekozen om de bar te beheren, omdat ik een integere man ben die altijd de regels zal volgen, ongeacht hoeveel iemand mij betaalt, dus neem alstublieft uw geld en ga weg”

Het tweede touw keert neerslachtig terug naar de tafel en zegt tegen zijn vrienden: “Sorry jongens. De barman hier kan niet overtuigd worden door geld. We moeten gewoon ergens anders gaan drinken.”

Dan staat het derde touw op en zegt: “Ik heb een plan jongens. We krijgen onze drankjes zodra ik met die barman heb gepraat.”

Het derde touw bindt zichzelf vervolgens vast in een warboel van een knoop, grijpt dan zijn kam en begint strengen uit zijn vezels te trekken.

Als hij klaar is, gaat hij naar de bar om de barman aan te kijken. De barman zegt tegen hem: ‘Je kunt maar beter niet een van die touwen zijn.’

Het touw antwoordt: “Gerafelde knoop.”

Als je verdwaalt, begraaf hem dan gewoon in de grond. Binnenkort komt er een graafmachine langs om de kabel door te snijden, en u kunt de weg vragen.

Totale interne reflectie.

Beiden zijn verantwoordelijk voor glasvezel.

Er was eens een jonge ingenieur die, na een aantal jaren gewerkt te hebben, besloot dat hij en zijn gezin een weekendje weg moesten hebben. Hij doorzocht het omliggende land en vond een prachtig plekje met een voorgevel aan een riviertje. Hij en zijn gezin bouwden een hut en brachten daar elke kans die ze kregen tijd door. De kinderen vonden het geweldig. Vrienden bezochten voor de rust en het vissen.

De machinist wilde echter iets unieks voor zijn cabine. Op de universiteit was hij een bekroond polsstokhoogspringer. Daarom bouwde hij een stel palen met een dwarsbalk en een mulchloop. Hij kocht een nieuwe polsstok van koolstofvezel en een nieuw paar schoenen, en was helemaal klaar.

Hij ging de ren af, plantte zijn stok, zweefde over het dwarsstuk en landde met een bevredigende plons in de rivier. Het was een geweldige manier om een ​​warme middag door te brengen.

De ingenieur en zijn gezin genoten al jaren van de cabine en gingen vroeg in het voorjaar op pad. Het was een zeer natte winter geweest, met daarna veel regen. Toen ze aankwamen, stroomde de rivier met een goede stroomversnelling, waarbij er twee keer zoveel stroom vloeide als normaal.

De ingenieur was vastbesloten om een ​​paar sprongen in het water te maken, ook al vond zijn vrouw het te gevaarlijk. Hij was echter een goed zwemmer en ging er vervolgens mee aan de slag. Zijn rennen en springen waren onberispelijk. Hij raakte in goede vorm het water, maar werd stroomafwaarts meegesleurd en verdween. Zijn lichaam werd later die dag gevonden, verstrikt in puin aan de kant van de beek.

Het was een droevig einde voor de ingenieur. Zijn familie verkocht de hut, zonder de wens om terug te keren naar de plaats van een dergelijke tragedie.

Onze betreurde ingenieur was een burgerlijk ingenieur. Als hij een elektrotechnisch ingenieur had geraadpleegd, zou hij zijn gewaarschuwd dat het niet de kluis is die je doodt, maar de stroming.

Ze begonnen me zelfs foto’s van groenten op internet te sturen, waarbij ze dreigden me sla te laten eten tot ik ziek werd. Tot op de dag van vandaag heb ik nog steeds last van de gevolgen van hun ongebreidelde en traumatische vezelpesten.

Ik heb dit per ongeluk in de Reddit-subgroep “grappig” gepost. Hopelijk heb ik nu de juiste plek!

Er groeien twee bomen naast elkaar in het bos, een berk en een beuk. Ze zijn zo verwaand dat ze de rest van het bos om hen heen zelden opmerkten. Tot ze op een dag naar beneden kijken en een jong boompje tussen hen zien opgroeien. De een vraagt ​​aan de ander: is dit de zoon van een berk, of een zoon van een beuk? Ze wisten het geen van beiden, maar het toeval wilde dat er een specht naar binnen zweefde en op het jonge boompje landde. Dus vroegen ze hem: is dit de zoon van een berk of is het de zoon van een beuk? De specht zei: een ogenblik heren. En toen tikte hij even op het jonge boompje en kauwde toen op de vezels in zijn mond. Toen keek hij op naar de twee bomen en zei: het spijt me u te moeten zeggen, heren, dit is noch de zoon van een berk, noch de zoon van een beuk. Het is echter het allerbeste stuk as waar ik ooit mijn piemel in heb gehad!

Ik beweer niet dat ik de bedenker van deze grap ben. Het is gewoon de beste grap die ik ken, en telkens als ik het vertel, lachen mensen als een gek. Omdat ik deze subreddit al een tijdje volg, heb ik deze nog nooit opnieuw gepost gezien, en deze subreddit lijkt rijp te zijn voor reposts. Ik hoop dat je ervan genoten hebt. Als ik niet te veel klachten krijg, ga ik meer oude grappen vertellen. Ik ben 49 jaar oud.

Toen ze een gat van 100 meter diep groeven, vonden ze oude koperdraden. Ze maakten een grote, wereldwijde aankondiging dat de Russen een geavanceerde soort waren. Zelfs 1000 jaar geleden hadden ze al een kopernetwerk.

De Amerikanen konden er niet mee omgaan dat de Russen langer oprukten dan de Amerikanen, dus begonnen Amerikaanse archeologen ook een gat te graven. Na een tijdje graven stuitten ze op oude optische vezels op ongeveer 150 meter diepte. Euforisch maakten de Amerikanen de grote mededeling dat, hoe de Russen 1000 jaar geleden ook al een kopernetwerk hadden, de Amerikanen 1500 jaar geleden al over een glasvezelnetwerk beschikten.

Met al het tumult rond oude netwerken begonnen ook Nederlandse archeologen met graven. Na het graven van een gat van 250 meter diep vonden ze nog steeds niets. Die avond werd er een persconferentie georganiseerd waarin de Nederlandse regering bekendmaakte dat, hoewel de Russen en de Amerikanen in het verleden behoorlijk gevorderd waren, de Nederlanders nog verder gevorderd waren. 2500 jaar geleden beschikten Nederlanders al over draadloze netwerken

Ze noemen ze ‘Ik kan niet geloven dat het Jezus niet is’

Timmy hield van tractoren. Zijn leven stond in het teken van tractoren. Tractorspreien, verjaardagsfeestjes met tractorthema, tractort-shirts, schooltassen, lunchbox, alles wat Timmy bezat had op de een of andere manier een tractorthema. Hij wist alles wat er over tractoren te weten viel; groot, klein, nieuw, oud, hij wist het allemaal. Toen hij groot was, ging hij op een tractor rijden. Hij spaarde zo hard als een twaalfjarige kon, zodat hij op een glorieuze dag zijn eigen tractor kon kopen en bezitten. Timmy hield echt van tractoren.

Naarmate Timmy ouder werd, werd zijn obsessie dieper. Hij verlangde naar de dag dat hij zijn eigen tractor kon bezitten en besturen, totdat hij op een dag zijn ouders hoorde praten over hoe ze hem gingen verrassen met een gloednieuwe John Deere voor zijn 18e verjaardag. Hij kon zichzelf nauwelijks inhouden.

Eindelijk was de grote dag aangebroken. Hij was 18! Hij schrok wakker, gluurde uit het raam en daar op de oprit stond een gigantische, gloednieuwe John Deere-tractor. GELUKKIGE VERJAARDAG TIMMY! Stond op de voorruit van de tractor gekrabbeld. Hij rende naar buiten en daar waren zijn ouders, die zo breed mogelijk lachten. Hij rende en omhelsde zijn ouders, huilend en lachend van pure vreugde in de schaduw van het gevaarte. Hij had zich nog nooit zo gevoeld!

Maar genoeg was genoeg. Het was tijd.

Hij stapte in de cabine en ging op de bestuurdersstoel zitten. Het was perfect. Hij had achttien jaar op dit moment gewacht. Zijn hand trilde terwijl hij naar de sleutel in het contact reikte. Hij draaide hem snel om en…

RRRRRRRRRRR CLUNK!

Het begon niet. Dat is vreemd. Probeer het opnieuw.

RRRRRRRRRRR CLUNK!

Opnieuw? Dit is raar. Beetje jammer, batterij zal wel een beetje plat zijn? Probeer het opnieuw.

RRRRRRRRRRR CLUNK!

Timmy verstijfde. De tractor wilde niet starten. Hij werd in de steek gelaten, verraden. Zijn hele leven tot nu toe was een leugen geweest. Er vond een paradigmaverschuiving plaats in elke vezel van Timmy’s wezen.

Er knapte iets in Timmy.

Timmy schreeuwde en sprong uit de tractor. Hij rende nog steeds schreeuwend naar de garage en kwam terug met een bijl en een jerrycan. Schreeuwend als een bezeten Viking hakte hij de tractor in stukken. De ramen, wielen, cabine, dashboard: niets bleef ongedeerd. Vervolgens overgoot hij het met benzine en stak het aan. Hij stond hijgend te kijken naar de brandende tractor, met het gejammer van zijn ouders op de achtergrond.

Timmy liep weg, naar een bar. Hij was nu 18 en hij had behoefte aan iets te drinken. Hij ging zitten en bestelde een biertje. Timmy zat aan de bar na te denken over zijn leven en zijn teleurstelling in alles wat met tractoren te maken had. Hij probeerde het allemaal te vergeten toen een verrotte stank zijn neus bereikte. Dikke, zwarte, bedorven rook stroomde de bar binnen, duidelijk afkomstig van zijn brandende tractor verderop in de straat. Iedereen in de bar hoestte en probeerde weg te komen om frisse lucht te krijgen. Deze rook kwam van een tractor en Timmy werd er boos van, dus sprong hij op de bar en met één keer diep adem zoog hij alle rook in het gebouw op en blies het naar buiten.

Iedereen staarde hem in verbijsterde stilte aan. Niemand bewoog. De barman sprak namens iedereen in de kamer

“Hoe heb je dat in vredesnaam gedaan?”

Timmy draaide zich langzaam naar hem toe. “Ik ben een ex-tractorfan”

Een Engelsman, een Fransman en een Israëliër lunchen. Ze beginnen te praten over welke beschaving technologisch het meest geavanceerd was.

De Engelsman verkondigt: “Engeland was zeker technologisch het meest geavanceerde land. Onze archeologen groeven 1000 meter in de aarde onder Londen en vonden sporen van koperdraad die 1000 jaar teruggaan, wat een positief bewijs is dat onze voorouders duizend jaar geleden een telefoonnetwerk hadden.

De Fransman antwoordt: “Welnu, mijn beste Engelse vriend, onze archeologen hebben een soortgelijke opgraving gedaan, en na 2000 meter onder Parijs te hebben gegraven, hebben ze sporen blootgelegd van 2000 jaar oude glasvezelkabels; mijn Franse voorouders hadden duizend jaar eerder een geavanceerd, hightech digitaal communicatienetwerk dan jouw volk!”

Om niet achter te blijven zegt de Israëliër: “Welnu, mijn vrienden, onze archeologen hebben tot wel 5.000 meter diep gegraven onder enkele van de oudste delen van Jeruzalem, waar mensen al duizenden jaren wonen, en hebben niets gevonden. Dit is natuurlijk overtuigend bewijs dat de Israëli’s al 5.000 jaar draadloze technologie gebruiken.”

[Dit is een oude grap, dus ik weet zeker dat er nog veel meer variaties zijn]

Duisternis, stilte, koele, serene ochtend

Het aanbreken van de dag dringt nog niet door de tinten

Knetterend, knallend, door het niets heen snijdend

Schouders gespannen, klaar om te reageren

Elektriciteit in vezels, tegen de zwaartekracht in

Handen zakken naar binnen, maar hoofd licht omhoog

Hoofd opzij gegooid en ogen gloeiend

Werd wakker door haar eigen hoorn

Samen gelach stroomt

Ochtend Toet

Hij zei dat hij ernaar zou kijken.

Dus op een dag daagde Jacques Pierre uit voor een duel. Er werd gekozen voor zwaarden. Ze stonden tegenover elkaar en trokken hun wapens. Jacques sloeg als eerste toe en stak zijn zwaard in de richting van Pierre, maar Pierre sloeg zijn zwaard op een gekke manier opzij en beantwoordde een stoot, waardoor Jacques in de schouder werd doorboord. Ze draaiden een paar keer om elkaar heen terwijl Jacques zijn wond, slechts een vleeswond, van zich afschudde. Opnieuw stak Jacques zijn zwaard naar Pierre, en opnieuw pareerde Pierre perfect en reageerde snel, waarbij hij Jacques deze keer diep in de dij stak. Jacques strompelde terug, zich realiserend dat Pierre’s verdediging onberispelijk was, dus wachtte hij tot hij de volgende zet zou doen. Minuten gingen voorbij terwijl ze langzaam om elkaar heen cirkelden, maar Pierre maakte geen aanvallende beweging. Jacques werd het wachten beu en hij dacht dat hij een opening zag, dus stak hij zijn zwaard opnieuw naar Pierre. Met katachtige reflexen stapte Pierre opzij en beantwoordde snel een stoot, waarbij hij Jacques in de andere schouder raakte. Jacques deinsde terug, uit angst dat Pierre’s verdediging ondoordringbaar was. Hij hoopte dat als Pierre de volgende zet zou doen, hij zou kunnen counteren en het duel zou winnen. Dus opnieuw cirkelden ze rond. Vijf minuten. Tien minuten. Twintig minuten gingen voorbij, maar Pierre maakte niet eens een schijnbeweging in de richting van een aanvallende zet. Tegen die tijd had Jacques een aanzienlijke hoeveelheid bloed verloren en begon hij zich zwak te voelen. Hij wist dat als hij niet snel handelde, hij het bewustzijn zou verliezen. Dus met elk grammetje kracht dat hij nog had, slaakte hij een luide schreeuw, en terwijl de pijn door zijn beide schouders schoot, hief hij zijn zwaard hoog boven zijn hoofd en sloeg het met elke vezel van zijn wezen naar Pierre. Pierre weerde zijn slag op een slimme manier af alsof het niets was, en stak bliksemsnel zijn zwaard recht door de borst van Jacques. Jacques zakte in elkaar en zijn dierbaren schoten hem te hulp. Hij keek op naar de gezichten van zijn vrienden en familie, terwijl het bloed uit zijn mond sijpelde, en met zijn laatste adem zei hij: “Wat een klootzak… het enige wat hij doet is riposte!”

Toen hij in de hemel kwam, leidde God hem rond. Ze kwamen bij een bescheiden huisje met een kleine Ferrari-vlag in het raam. ‘Dit huis is voor eeuwig van jou, Enzo,’ zei God. “Dit is heel bijzonder; niet iedereen krijgt hier een huis.”

Enzo voelde zich inderdaad speciaal en liep naar zijn huis. Toen hij de veranda opliep, zag hij vlak om de hoek een ander huis. Het was een enorm landhuis met een koolstofvezel trottoir, een 15 meter hoge vlaggenmast met een enorme Porsche-vlag en op elk raam een ​​Porsche-embleem. Enzo keek naar God en zei: “God, ik probeer niet ondankbaar te zijn, maar ik heb een vraag. Ik heb een goede fabrikant; mijn auto’s hebben Le Mans- en F1-kampioenschappen gewonnen. Waarom krijgt Ferdinand Porsche een beter huis dan ik?” God grinnikte en zei: ‘Enzo, dat is niet het huis van Feridnand, het is van mij!’

Oprichter Mark Zuckerberg stelt: “De fusie met Meta-mucil zal ons helpen de zaken vooruit te helpen. Ze kijken hier met elke vezel van hun wezen naar uit.”