Architectuur grappen

Je weet wat ze zeggen over mensen met een architectuurfetisj…

Bouw het en ze zullen komen

Dus je bent een fan van brutalistische architectuur?

Geef mij 3 concrete voorbeelden

Een jonge vrouw ging verhuizen naar een nieuw huis in de buitenwijken; het was de eerste keer dat ze weg was van familie.

Ze besloot te gaan wonen in een huis dat enkele jaren geleden door een klein gezin was gebouwd. Er moest echter nog wat gebouwd worden, dus belde ze een van haar vrienden met een achtergrond in architectuur om haar in de goede richting te wijzen.

Hij kwam op een ochtend vroeg aan en inspecteerde het huis. Dankbaar voor zijn aanwezigheid leidde de jonge vrouw haar vriendin naar de kamer die ze wilde aanpassen. Het was vrij klein en had vijf muren, waarvan de vijfde de deuropening vormde.

‘Ik denk erover om hier wat muren af ​​te breken om meer ruimte te maken,’ zei ze. “Kun jij helpen?”

Haar vriend keek de kamer rond en stelde zijn kennis van architectuur op de proef. Ten slotte gaf hij, wijzend op een deel van het bouwwerk, een enkele waarschuwing. ‘Deze vierde is een dragende muur. Je moet hem met rust laten, anders komt de integriteit van deze hele plaats in gevaar.’

De vrouw knikte, maar was duidelijk nog steeds perplex. Ze leidde haar vriend naar de deur en bedankte hem voor de hulp toen hij wegging.

Een week later kwamen hij en de vrouw elkaar tegen in een restaurant.

“Hé! Heb ik je überhaupt geholpen met ons huisprobleem?”

‘Je was een beetje verwarrend, maar uiteindelijk heb ik iemand gevonden die kon helpen.’

Nieuwsgierig vroeg hij: “Wel… wie heb je dat gevraagd?”

Met een glimlach op haar gezicht antwoordde ze: “Het was even zoeken, maar ik ontdekte dat de Redditors die deze grap lazen, behoorlijk behulpzaam waren!”

Er verscheen een paniekerige blik op het gezicht van haar vriendin.

Bezorgd over wat het probleem zou kunnen zijn, vroeg ze: ‘Wat is er aan de hand…?’ Er gingen enkele ogenblikken voorbij voordat hij antwoordde:

‘Ik zei toch dat je de vierde muur niet mocht breken.’

Ik ben bang dat ik een fetisj voor architectuur ontwikkel

maar ik zal die brug oversteken als ik erop kom.

De gouverneur van Florida had er genoeg van

De gouverneur van Florida had genoeg van de Florida-grappen. Het beïnvloedde hun toerisme en hij werd altijd uitgelachen tijdens het jaarlijkse gouverneurssoftbaltoernooi. Hij zat de hele dag in zijn kantoor en bedacht hoe hij dit kon veranderen.

Op een dag belde de gouverneur van Alabama. Het was een sociaal gesprek en ze praatten een tijdje over familie en zo. Toen sprak de gouverneur van Florida over zijn frustratie over de hele Florida-Man-situatie, waarop de gouverneur van Alabama antwoordde: “Oh, ik wou dat ik daarmee kon helpen.” Plotseling kreeg de gouverneur van Florida een idee. “Je zou me kunnen helpen”, zei hij, “door zoiets belachelijks en schandaligs te doen dat mensen jullie een tijdje voor de gek zouden houden.” De gouverneur van Alabama dacht even over het voorstel na, maar accepteerde het. ‘Dat zou ik kunnen doen. En ik heb een idee, maar het zal even duren.’

De gouverneur van Florida hing op nadat hij zijn collega herhaaldelijk had bedankt. *Eindelijk* dacht hij bij zichzelf *eindelijk wat rust.*

Het idee was inderdaad schandalig en belachelijk. Na maanden van bouwwerkzaamheden en miljoenen belastinggeld werd er een brug gebouwd. Het was een prachtig staaltje architectuur, een waar monument van zijn tijd….midden in een maïsveld. Geen water. Geen wegen. Gewoon een maïsveld. De media ontploften en het internet werd overspoeld met grappen over Alabama. Het plan werkte heel goed. De gouverneur van Florida was zo blij. Het toerisme begon weer toe te nemen en het leven was weer geweldig.

Na ongeveer een maand verdwenen de grappen over Alabama echter vrij snel. Mensen begonnen weer grapjes te maken over Florida. De gouverneur van Florida belde zijn collega in Alabama verward en boos. “Wat in vredesnaam? Waarom lachen mensen jullie niet meer uit!? We hadden een deal”

Met een zucht antwoordde de gouverneur van Alabama: “Kijk, we hebben gedaan wat we konden. Maar het is niet onze schuld dat de Floridianen naar de brug blijven komen om te gaan vissen!”

Twee architectuurstudenten, een Italiaan en een Griek, zitten aan een bar om hun afstuderen te vieren

De Italiaanse student stelt zijn Griekse klasgenoot een idee voor: “Laten we elkaar over tien jaar weer ontmoeten, om te zien hoe succesvol we zijn geworden”. De Griekse student, geïnteresseerd in dit voorstel, accepteert het.

10 jaar later

De Griekse man wordt uitgenodigd bij het huis van de Italiaanse man, als hij aankomt wordt hij opgehaald door een limousine, die door het platteland naar een landhuis op een heuvel rijdt. Er is een zwembad buiten, 3 verdiepingen en een enorme tuin. De Griekse man is vol ontzag en zegt: “Mijn vriend, hoe heb je dit in 10 jaar voor elkaar gekregen?”, de Italiaanse man lacht en zegt: “Zie je die weg daarginds?” De Griekse man kijkt toe: “De overheid heeft mij betaald om een ​​weg aan te leggen van 10 meter breed, ik heb er 9 gemaakt”. Terwijl hij hierover nadenkt, knikt de Griekse man en vraagt ​​​​de Italiaanse man hem over tien jaar te bezoeken.

10 jaar later

De Italiaanse man wordt uitgenodigd bij de woning van de Griekse man, als hij aankomt wordt hij opgepikt door een helikopter. De helikopter brengt hem naar een enorm landhuis op de top van een berg, met drie poelen en een grote wijngaard die zich uitstrekt zover het oog reikt. Er staan ​​auto’s langs de parkeerplaats en verhalen over huizen. De Italiaanse man zegt vol ontzag: “Mijn vriend, hoe heb je dit in 10 jaar voor elkaar gekregen?”. De Griekse man lacht en zegt: “Zie je die weg daar?”, de Italiaanse man antwoordt: “Welke weg?”

Ik kreeg een e-mail waarin ik werd gevraagd om te investeren in Egyptische architectuur.

Klinkt voor mij als een piramidespel.

Een Italiaanse en een Griekse debatcultuur.

Een Italiaan en een Griek debatteren over de intellectuele en culturele waarden van hun respectievelijke landen. De Griek spot met: ‘Jullie Italianen hebben alles wat jullie weten van ons, Grieken, geleerd. Wij hebben bijvoorbeeld het Klassieke Pantheon bedacht.’ De Italiaan antwoordt: “Ja, maar we hebben alles wat je deed verbeterd. We hebben hun namen veranderd en ook een aantal praktischere namen gemaakt.”

De Griek antwoordde: “Wij hebben de architectuur uitgevonden.” De Italiaan antwoordde: ‘Ja, maar wij hebben het Colosseum gecreëerd.’

De Griek antwoordde: “Wij hebben de beeldhouwkunst gecreëerd.” De Italiaan zei terug: ‘Ja, maar we hadden het David-standbeeld van Michelangelo.’

De Griek antwoordde: “Wij hebben de schilderkunst gecreëerd.” De Italiaan zei terug: “Ja, maar we hebben de Mona Lisa gemaakt.”

De Griek antwoordde: “Aha! Maar wij hebben de kunst van de liefde gecreëerd.” Waarop de Italiaan antwoordde: “Ja, maar we hebben het aan vrouwen voorgesteld.”

Een oud echtpaar ging naar de hemel

Na 60 jaar getrouwd te zijn geweest.

Wanneer ze de parelwitte poorten bereiken, begroet Sint-Joris hen en zegt: ‘Welkom! Ik zal je laten zien wat we hebben.’

De heilige leidt het stel naar een enorme golfbaan en een enorme golfclub, met eersteklas uitrusting.

“Je zult nergens beter vinden!” zei George.

Toen ze dit zag, was de vrouw dolgelukkig, maar de man leek enigszins boos.

Toen liet de heilige hen een extreem lange buffettafel zien.

“Hier kun je alle soorten voedsel ter wereld vinden!” ‘ zei hij en de vrouw was opgetogen, maar de oude man leek nog woedender.

Vervolgens liet St. George hen een gigantische boulevard zien, vol herenhuizen met bijzondere architectuur.

“Kies degene die je leuk vindt!” zei George.

De vrouw had niet gelukkiger kunnen zijn, maar de man krijgt een woedeaanval en stormt weg.

Nadat zijn vrouw hem heeft gevonden, vraagt ​​ze hem wat er aan de hand is en hij roept: “Als jullie verdomde zemelenmuffins er niet waren geweest, had ik hier jaren geleden kunnen zijn!

[Bron](http://smile.xonaki.com/Joke/EN?categoryCode=EN&jokeId=63#mainBody)

Mijn grootvader maakte deze grap…

Ik was op bezoek geweest bij mijn grootvader, een bereisde man, en vertelde hem over mijn reis: de torenhoge gebouwen, de sierlijke architectuur en de warme stranden van de steden die ik op weg naar zijn geboortestad had bezocht. Ik vertelde hem dat ik door al dat lopen een blaar op de onderkant van mijn voet had gekregen, en dat ik ondanks de blaar was blijven lopen en ontdekken. Op de laatste dag strompelde ik letterlijk bijna op één been voort en moest ik ermee stoppen.

Zijn antwoord?

‘Nou, ik denk dat je zou kunnen zeggen: je hart was bereid, maar je voetzool was zwak!’

De miljardair en de architect

Los Angeles is altijd een plaats geweest voor deze enorme prestaties van menselijke prestaties. Een voorbeeld: in 1989 gaf een lokale miljardair miljoenen van zijn eigen geld uit om een ​​uniek gebouw met fantastische architectuur te creëren, een gebouw dat mensen duizenden kilometers lang zou aantrekken. Hij huurde een kleine architect in om de structuur te ontwerpen.

Na de voltooiing van het gebouw in 1994 werd onthuld dat de miljardair de architect had misleid, de ontwerprechten voor zichzelf had overgenomen en de ontwerper van miljoenen had opgelicht.

In 1997, slechts drie jaar na de voltooiing, stortte het gebouw op mysterieuze wijze in. De politie werd ingeschakeld, getuigen werden ondervraagd, de werken. Niemand had een oorzaak en de aanwijzingen waren schaars. Mogelijk heeft de miljardair, die een verzekering had afgesloten, de ineenstorting veroorzaakt. Misschien was het de architect, boos omdat zijn werk werd gestolen. Misschien was het nog steeds gewoon een ontevreden medewerker.

Na talloze weken van debat kwam er eindelijk een man naar voren. Voor duizenden hield hij een persconferentie en beweerde de verantwoordelijke partij te hebben gevonden.

‘Was het de miljardair?’ Vroeg een verslaggever zich af

‘Was het de architect?’ Een ander vroeg

“Was het een werknemer?” Een politieagent sprong erin

“Nee”, zei de man, “geen van hen was verantwoordelijk”

De verslaggevers stroomden binnen: “Wie was er dan verantwoordelijk? Wie was de schuld?”

“Nou, de waarheid is,” de man zette zijn bril recht, “het was de schuld van San Andreas”

Luie Indiërs

Een buitenlandse toerist huurde een gids in om hem rond te leiden in Delhi en Agra. Bij de

Rode Fort in Delhi, hij bewonderde de architectuur en vroeg hoeveel jaar deze was

nam om te bouwen.

‘Twintig jaar,’ antwoordde de gids.

‘Jullie Indiërs zijn een lui stel,’ zei de toerist. In mijn land had dit in vijf jaar gebouwd kunnen worden.

In Agra bewonderde hij de schoonheid van de Taj en vroeg hoeveel jaar het duurde

bouwen.

‘Slechts tien jaar,’ zei de gids.

De toerist antwoordde: ‘Jullie Indiërs zijn traag! Wij kunnen zulke gebouwen bouwen

over twee en een half.”

Op deze manier beweerde de toerist dat elk gebouw dat hij bewonderde dat zou kunnen hebben

kwart van de tijd in zijn land gebouwd. Toen ze eindelijk de

Qutab Minar, en de toerist vroeg wat het was, antwoordde de gids: “Dat doe ik niet

weten. Gisteravond was het er nog niet.”

Een Britse gentleman bezoekt India..

Hij landde in de staat West-Bengalen, de voormalige zetel van de Oost-Indische Compagnie.

Gekleed in klassieke herenmode besloot hij de tour te beginnen met een bezoek aan de beroemde Victoria Memorium Hall. Verbijsterd door de prachtige architectuur hield hij de dichtstbijzijnde voorbijganger aan en vroeg: “Wie heeft dit prachtige bouwwerk gemaakt, als ik vragen mag?”. De voorbijganger antwoordde: “Wie kent meneer?” De ogen van de Britse man lichtten op. Hij dacht: “Ik moet Sir Huenose bezoeken voordat ik dit land verlaat!”.

Zijn volgende stop was het Eden Gardens Stadium. Opnieuw was hij verbluft door het architectonische ontwerp van het stadion. In zijn opwinding greep hij de dichtstbijzijnde persoon en vroeg: “Wie heeft dit prachtige bouwwerk gemaakt, als ik vragen mag?”. De persoon die duidelijk geïrriteerd was door het grijpen, zei geïrriteerd: “Wie kent meneer?”. De Britse man was verrast. Hij dacht: “Ik moet Sir Huenose gewoon ontmoeten voordat ik vertrek. Hij schijnt hier een begrip te zijn”.

Zijn laatste stop van de dag bracht hem naar de Hoogly-brug. Hij stond opnieuw versteld van het adembenemende ontwerp. Opnieuw wenkte hij de dichtstbijzijnde persoon en vroeg: ‘Wie heeft dit bouwwerk misschien gemaakt, als ik vragen mag?’ De man had duidelijk haast en zei: ‘Wie weet meneer?’ en vertrokken. De Britse man had geen woorden meer om de prestaties van Sir Huenose te prijzen.

Bij zonsondergang liep hij langzaam langs de rivier de Ganges terwijl hij de beste manier formuleerde om een ​​ontmoeting met Sir Huenose te regelen.

Dan ziet hij plotseling verschillende hindoepriesters die een lichaam op hun schouders dragen terwijl ze de naam van hun god zingen. Omdat hij zich afvroeg wie het zou kunnen zijn, vroeg hij aan de dichtstbijzijnde persoon: “Wie zou dat kunnen zijn, als ik vragen mag?”. De persoon, een eenvoudige omstander, haalde zijn schouders op en zei: “Wie kent meneer?”.

Verdrietig riep de Britse man uit: “Oh wat een vreselijke dag, Sir Huenose is dood !!”

.

.

.

P.S: Deze grap kan het beste in mijn moedertaal worden gezegd. Geprobeerd om het een goede vertaling te geven, heeft waarschijnlijk veel polijstwerk nodig.

Wie is 1,80 meter lang, en houdt van 17e-eeuwse Europese architectuur?

Dwayne ‘Barok’ Johnson

Ik heb een gesprek met mijn adviseur

Ik moet binnenkort afstuderen aan de universiteit met de hoofdvakken Klassiek en Architectuur, dus ik had een ontmoeting met mijn professor.

We gingen zitten en begonnen naar mijn cijfers te kijken. Alle A’s en B’s op de lijst totdat we de les bereikten die ik drie keer had gevolgd.

‘Wat is er met de Griekse mythen gebeurd? Was het de professor?’

“Ik weet het niet, ik denk dat het gewoon mijn achilleselleboog was.”

Ik heb onlangs een reis gemaakt om meer te leren over de Griekse cultuur en om meer waardering te krijgen voor hun verbazingwekkende kunstwerken en architectuur.

Het British Museum is echt een coole plek.

Genghis Khan stuit op een groot paleis in Noord-China

Het was een prachtig gouden paleis, met prachtige ornamenten die elk oppervlak bedekten terwijl het met zijn omvang boven het omringende landschap uittorende. De treden die naar de vooringang leidden, waren vervaardigd uit het fijnste marmer, terwijl de pilaren die het plafond omhoog hielden, waren gebeeldhouwd met de zeldzaamste jade. Het was werkelijk een geweldig stukje menselijke architectuur.

Terwijl de Grote Khan tegenover zijn laatste prijs stond, vroeg een generaal in zijn binnenste cirkel: “O Grote Khan, wat zullen we met het paleis doen”. Na een lange pauze zei Genghis met een lege uitdrukking:

“Raze het”

Terwijl je wegloopt. “Ja Grote Khan, met groot genoegen”, zei de generaal met een venijnige grijns op zijn gezicht.

Vrijwel onmiddellijk beveelt de generaal zijn leger voorbereidingen te treffen om het paleis af te breken. De jaden pilaren werden omvergeworpen en de marmeren trap die naar de hoofdingang leidde, werd van het oppervlak gescheurd. Branden verspreidden zich over het hele paleis, waardoor het plafond en de ornamenten op het dak naar beneden kwamen. De buit en de buit werden naar buiten gehaald terwijl de inwoners naar buiten werden gesleept, genadeloos afgeslacht door de bloeddorstige soldaten. Na een paar uur was wat er overbleef van het grote paleis niets anders dan op elkaar gestapeld puin en de verbrande as die door de wind in de verte werd meegevoerd.

Een paar dagen later werd er een feest gehouden door de Grote Khan en zijn topgeneraals om de recente overwinning te vieren. Terwijl iedereen feestvierde, vroeg Genghis aan zijn generaal:

‘Hoe zijn die zaken met het paleis gegaan? Heb jij dat geregeld?’

‘Natuurlijk Grote Khan, ik heb de soldaten onmiddellijk aan het werk gezet en was binnen een paar uur klaar.’ Antwoordde de generaal

“Hoh, heel indrukwekkend. Ik had niet verwacht dat je zo snel klaar zou zijn. Breng me er morgen heen, ik wil het zelf zien”, zei Genghis goedkeurend.

“Ja Grote Khan, het zou mij een absolute eer zijn”, antwoordde de generaal

De dageraad brak aan, gesignaleerd door de opkomende zon die langzaam de bomen en bergen omhulde met een oranje tint. Genghis en de generaal kwamen aan op de locatie van wat vroeger het grote paleis was.

“Zie, O Grote Khan. Dit was werkelijk een groots paleis van monolithische omvang, maar het was geen partij voor onze voortreffelijke soldaten. Elke trede die naar de hoofdingang leidde, werd uitgetrokken, elke pilaar afgebroken, elke kamer in brand gestoken en elke man, vrouw en kind omgehakt. We hebben ook het goud en de schatten bewaard en ik heb ervoor gezorgd dat elk stuk in de schatkist terechtkwam. Dit alles gedaan in jouw naam, o Machtige Khan.”

De generaal verwachtte een soort lof, maar toen hij omkeek en de uitdrukking van de Khan zag, was het geen blik van ontzag. Helaas, er lag een blik van schrik en ontzetting op zijn gezicht.

‘W- wat is er met het paleis gebeurd? Wat heb je gedaan? Waarom is het allemaal verwoest?’ ‘ zei Genghis verward, en hij werd woedend bij elk woord dat hij sprak.

De generaal zelf was evenzeer in de war, maar ook doodsbang voor zijn blunder, hoewel hij niet wist waarom. Hij antwoordde schaapachtig: “Maar meneer, u zei dat ik het met de grond gelijk moest maken, dus dat is precies wat ik deed.”

Genghis, nu rood van woede en woede, zei: ‘Dat bedoelde ik niet, idioot! Ik wilde alleen dat je een paar verdiepingen erbij zou zetten!’

Ik moest een IT-systeem specificeren voor de plaatselijke anorexiakliniek.

Ik raadde een thin client-architectuur aan.

De sportmonteur

Drie vrouwen van middelbare leeftijd zitten op een bankje in het park en praten over hun kinderen.

“Mijn zoon William heeft architectuur gestudeerd in Cambridge. Hij is nu 25 jaar oud en verdient £70.000 per jaar bij Bregmann en Hamann”, zegt de eerste vrouw.

“Mijn zoon Charlie heeft rechten gestudeerd aan Oxford. Hij wordt in oktober 23 en verdient £100.000 per jaar bij Shoe Lane Chambers”, zegt de tweede vrouw.

“Mijn zoon Max heeft niet naar de universiteit gestudeerd. Hij is trouwens op 16-jarige leeftijd van school gegaan. Hij is nu 30, maar hij verdient een half miljoen per jaar als sportmonteur in Londen”, vertelt de derde vrouw.

‘Ik heb gehoord van automonteurs, vliegtuigmonteurs en schrijfmachinemonteurs, maar niet van sportmonteurs. Wat is dat?’ vraagt ​​de eerste vrouw.

“Nou, weet je, hij repareert rugbywedstrijden, voetbalwedstrijden, tenniswedstrijden…”

God oordeelt Satan versus Jezus in een computerprogrammeeroorlog.

God vertelt Satan en Jezus dat ze het perfecte computerprogramma moeten maken.

Satan begint sterk en heeft binnen het eerste kwartier de ruwe architectuur van zijn programma bedacht en ontworpen.

Na 30 minuten vaart Satan verder. Satan krijgt alle lagen zoals hij ze wil hebben en maakt zich klaar om de laatste hand te leggen aan zijn programma.

Terwijl Satan na 45 minuten zijn programma aan het afwerken is, valt de stroom uit.

Satan start zijn computer op en hij is alles kwijt.

Satan is woedend, maar denkt bij zichzelf dat het oké is, want Jezus heeft ook de macht verloren en zij zullen in dezelfde positie verkeren.

Satan hamert met zijn klauwen tekeer en probeert verwoed zijn programma terug te krijgen naar waar het was, maar God roept de tijd en vraagt ​​Satan om zijn programma.

God oordeelt Satans programma en het presteert absoluut verschrikkelijk. Satan maakt zich geen zorgen vanwege het feit dat Jezus hetzelfde probleem had.

God vraagt ​​dan om het programma van Jezus en gebruikt dat. Werkt feilloos.

Satan is verbijsterd over hoe Jezus kon herstellen na de stroomstoring en vraagt ​​God hoe dit mogelijk was.

God kijkt naar Satan en zegt…

Jezus redt

Dagelijkse moppen